Diriliş

LVII - LVIII - LIX

LVII

Ertesi gün Nehlüdov avukata gidip, Menşov'ların davasını anlattı, savunmalarını üstlenmesini rica etti. Avukat dinledi, davayı inceleyeceğini, eğer her şey Nehlüdov'un söylediği gibiyse, ki büyük olasılıkla öyledir diye de belirterek, hiçbir ücret almadan savunmayı üstleneceğini söyledi. Nehlüdov laf arasında bir yanlışlık nedeniyle hapse atılmış olan yüz otuz kişiyi de avukata anlattı ve bunun kimin suçu olduğunu, işin kime bağlı olduğunu sordu. Avukat herhalde doğru yanıtlamak istediğinden olacak bir süre sustu.

"Kim suçlu? Hiç kimse," dedi kesin bir şekilde. "Savcıya sorsanız, valinin suçlu olduğunu söyleyecek, valiye sorsanız, savcının suçlu olduğunu söyleyecek. Hiç kimse suçlu değil."

"Birazdan Maslennikov'a gidip ona anlatacağım durumu."

"Bir yararı olmaz efendim," diye karşı çıktı avukat gülümseyerek. "O öyle bir... şey... akrabanız ya da arkadaşınız değildir umarım, kalasın biridir kendisi ama aynı zamanda da kurnaz bir tilkidir."

Nehlüdov, Maslennikov'un avukatla ilgili söylediklerini anımsayıp bir şey demedi, vedalaşıp Maslennikov'a gitti.

Nehlüdov, Maslennikov'dan iki şey rica edecekti: Maslova'nın revire geçirilmesi ve suçsuz yere hapis tutulan yüz otuz adamın durumu. Saygı duymadığı bir adamdan ricada bulunmak ne kadar ağırına giderse gitsin, amacına ulaşabilmek için tek çare buydu ve bu yoldan geçmek gerekiyordu.

Nehlüdov, bindiği araba Maslennikov'un evine yaklaştığında kapının önünde birkaç kupa arabasıyla fayton gördü ve Maslennikov'un gelmesini rica ettiği, karısının kabul gününün tam da bugün olduğunu anımsadı. Nehlüdov eve yaklaştığı sırada kapının önünde bir kupa arabası durdu ve başında kokartlı şapkası, sırtında peleriniyle bir uşak, elbisesinin kuyruğunu toplamış, bu yüzden siyah çoraplı incecik ayak bilekleri ortaya çıkmış bir hanımın arabaya binmesine yardım ediyordu. Duran arabalar arasında Korçaginler'in kapalı landosunu tanımıştı. Kır saçlı, kırmızı yanaklı arabacı, onu görünce tanıdık bir beyefendi olarak saygıyla ve nezaketle şapkasını çıkarıp selam verdi. Nehlüdov'un kapıcıya Mihail İvanoviç'in (Maslennikov) nerede olduğunu sormasına fırsat kalmadan kendisi, halı kaplı merdivende göründü. Maslennikov, merdiven sahanlığına kadar değil, ta aşağıya inecek kadar çok önem verdiği bir konuğunu uğurluyordu. Bu çok önemli asker konuk, giderken Fransızca olarak kentte kurulan yetimhaneler yararına düzenlenen piyangodan söz ediyor ve bunun hanımlar için güzel bir uğraş olduğunu belirtiyor, "Hem eğleniyorlar, hem de para toplanıyor," diyordu.

"Qu'elles s'amusent et que le bon Dieu les bénisse...[30] A, Nehlüdov, merhaba! Uzun zamandır ortalarda yoktunuz," diyerek Nehlüdov'u selamladı önemli konuk. Sonra apoletli omuzlarını ileri doğru çıkarıp, altın sırmalarıyla çok görkemli görünen uşağının tuttuğu kaputunun altına doğru hafifçe kaldırarak, "Allez presenter vos devoirs à madame.[31] Korçaginler de buradalar. Et Nadine Bukshevden. Toutes les jolies de la ville,"[32] dedi. "Au revoir, mon cher!"[33] diyerek Maslennikov'un elini bir kez daha sıktı.

Maslennikov, Nehlüdov'un koluna girip, iri bedenine rağmen onu hızla yukarı sürükleyerek:

"Haydi yukarı çıkalım, ne kadar sevindim bilemezsin!" diye heyecanla konuşmaya başlamıştı.

Maslennikov çok sevinçli bir heyecan içindeydi. Heyecanının nedeni, bu önemli kişi tarafından kendisine gösterilen itibardı. Anlaşılan Maslennikov, çar ailesine yakın bir birlik olan muhafız alayında çalışırken çar ailesiyle görüşmeye alışmıştı. Ancak çok açıktır ki alçaklık, tekrarlandıkça artar. Kendisine bu şekilde önem verilmesi, Maslennikov'da küçük, sevimli bir köpeğin, sahibi sırtını okşadıktan, kulaklarının arkasını kaşıdıktan sonra kapıldığı heyecanı yaratıyordu. Küçük, sevimli köpek kuyruğunu sallar, ezilip büzülür, kulaklarını kısar ve çılgınca dönmeye başlar. Maslennikov da aynı şeyleri yapmaya hazırdı. Nehlüdov'un yüzündeki ciddi ifadeyi fark etmiyor, söylediklerini dinlemiyor ve onu konuk odasına doğru öyle büyük bir heyecanla götürüyordu ki karşı koymak olanaksızdı. Nehlüdov ona ayak uydurmak zorunda kalıyordu.