The Stars Is Alive For All

≠ 03

Wala akong nagawa kundi ang saluhin siya. Muntik pa akong matumba dahil may kabigatan rin pala siya. Ang bigat!

"A-Anong ginagawa mo rito? Sa kabila pa ang bahay mo, namali-"

Kumunot ang noo ko ng maamoy ang alak sa kaniya. Hinagip ko ang mukha nito at sinuri, ang pula ng pisngi niya at ang pungay rin ng mga mata. He grinned whiel staring at me.

"Are you drunk?" I asked.

Nagulat ako ng pumulupot ang mga braso niya sa bewang ko, isiniksik pa ang mukha sa leeg ko. "Aryes..."

His voice, damn. "Sinong Aryes?" Kunot noong tanong ko.

Pilit kong tinatanggal ang yakap niya sa akin pero pahigpit lang ng pahigpit sa halip na matanggal. Inakay ko siya papasok, baka may makakita pa sa amin.

Pahirapan pa dahil hindi ko siya makaya ng isang bweltahan lang. Pawis na bago pa makarating sa upuan sa sala.

Iniupo ko siya, baka sakaling matanggal ang pagkakayakap pero hindi ko inaasahang kasa-kasama ako sa pag-upo niya dahil hindi ito bumitaw.

"I missed you, love..." Bulong nito.

Napangiwi naman ako nang maramdaman ang paghinga niya sa leeg ko.

Saka anong 'I missed you, love'? Nababaliw na na siya? Ni hindi niya nga ako kilala. O kaya napagkamalan niya lang ako? Lasing siya...

"Taki, umuwi ka na," Sambit ko at tumayo na.

Lumuwag ang yakap niya kaya nag-take advantage na akong lumayo sa wirdong 'to.

"No, please, no. I want to stay here!"

He even reached for my hand. Lasing ba talaga siya? Of course, Thea. Kung hindi, hindi niya gagawin 'to. Common sense.

"No rin. Hindi pwede, hindi naman ito ang bahay mo." Mahinahong sabi ko.

He's drunk, habaan mo ang pasensya, Thea.

"Love, don't pushed me away... s-stay with me, please..."

Natigilan ako. May... Past ba siya tungkol sa pag-ibig? Iniwanan ba siya ng babaeng mahal niya? Napailing ako.

Hindi ko dapat siya pinakikialaman sa personal na buhay. Kahit gusto kong magtanong at malaman ang dati niyang buhay, hindi ko sasamantalahin ang pagkakataong 'to.

The way he muttered those words, puno ng sakit... Para bang ang tagal na niya nang kinikimkim ang sakit na 'yon.

Did he... Need someone to lean on? Did I have to be that someone right now? Maybe he really needs someone to talk to about it. Pwede namang ako ang maging sandalan niya.

Kahit sa oras na 'to lang.

"Takeshi,"

Mahina kong tinapik ang balikat niya. Mukhang nagulat yata siya kaya napasalampak siya sa sahig. Sinubukan ko pang paupuin ulit sa sofa pero ayaw maki-cooperate.

I sighed. Lumupagi na lang ako sa tabi niya, yakap-yakap ang dalawang tuhod.

"Gusto mo ba ng kausap? Pwede ka mag-kwento sa akin... ng nagpapabigat sa loob mo... Kung meron man, you can lean on me." Nag-aalangang sabi ko.

Hindi ko alam kung tama ba ang ginagawa ko. Natatakot akong baka magalit siya, magsalita ng masama dahil pinakikialaman ko ang buhay niya. The Nishimura Takeshi I know is a bit scary.

"A-Aryes... I miss my girl so bad..."

Nagulat ako sa sagot niya. Hindi siya nagalit. Sa mga oras na 'to, para siyang kuting na pagod sa kahahanap ng landas pauwi.

"Aryes, is she your girlfriend?" I carefully asked.

Isinandal niya ang ulo sa balikat ko. Nagulat ako pero hindi na masyaodng nag-react. I felt he nod a little.

"B-Back then. But she b-broke up with me."

Agad akong nakaramdam ng guilt ng marinig ang pagkabasag ng boses niya.

"Sorry if I brought it up again." Paumanhin ko.

He chuckled. "It's okay... Kailangan ko rin namang mailabas ang nararamdaman ko, right?"

Nakagat ko ang dila ko ng tingnan ako ng namumungay niyang mga mata. "Hmm."

Natahimik kami. Nakatulala lang siya sa kawalan habang pinagmamasdan ko siya. Tanging liwanag mula bintanang bukas lang ang meron kami ngayon. Umismid ako.

"Aren't you... feel uncomfortable telling that to me?" Tanong ko.

"I don't care, though."

Hindi na ako sumagot.

Hindi ko alam kung ano ang iniisip niya. Will he open it up to me? I don't want to force him, iintayin ko na lang na siya mismo ang mag-kwento ng hindi ko tinatanong.

"Aryes was my girlfriend before I decided to live here. She broke up with me a year ago and now is supposed to be our 26th monthary." He started.

"My father sent me here for punishment because my grades got lower and lower after being in a relationship with her." He whispered.

"He thinks Aryes is bad influence. A-Ayaw na naman niya sa akin noon pa man." Matamlay na aniya.

I know the feeling, Taki, I know.

"I thought magw-work kahit long distance pero mahirap pala... Kaya n-nakipaghiwalay siya."

Nataranta ako nang makitang lumuluha siya. Lunod na lunod sa alak ang lalaking 'to, bumigay na at nagkwento. Hindi ko alam kung ano ang makakaramdaman.

"Wala akong nagawa. I have n-nothing with me but my clothes and phone."

I wasn't able to talk because of the story I'm hearing right now.

"I was totally lost that time. I don't know where to go, when to stop and who to lean. I handle all by myself because no one's there for me."

"The last person I promised to love 'til my last breathe also leave me behind."

I pressed my lips together when he suddenly looked at me. I don't know what to say and what to act. Should I comfort him? Tell some qoutes can cheer him up?

Mahina siyang natawa at nailing.

"Don't pety me, Asthrea. Nakaya ko na, hindi pa nga lang tapos pero kaya... Kaya ko naman."

Nabato ako nang marinig ang pangalan mula sa kaniya. Kilala niya ako? Kilala niya ako... Unti -unti akong napangiti nang makabawi.

Ang lalaking 'to... "You are so brave, Takeshi." I whispered.

He smiled at me. He smiled! "Taki... Call me Taki..."

Nakatulog na siya pagkatapos noon. Hindi ko mabuhat pahiga sa sofa kaya hinayaan ko nang sa lapag siya matulog, may carpet naman na nakalatag sa sahig.

Inalis ko ang hoodie na suot niya. Ang init init. Kumuha na rin ako ng bimpo at plangganang may tubig para punasan siya kahit kaunti, hindi na rin naman siya makakaligo.

Tumba ang hapon, sa maling bahay pa umuwi.

Pagkatapos siyang punasan ay kumuha ako ng kumot at unan. Kinumutan ko siya bago ako maupo sa tabi niya.

Ang amo ng mukha niya kapag tulog, iba sa itsura niyang masungit na nakakatakot kapag gising. Mas maputi at makinis pa siya kaysa sa akin, sana all.

Huminga ako ng malalim at isinandal ang ulo sa sofa. This day was so tiring and... he's here not to make trouble but to made himself burst all his feelings out. Happy to help.