The Stars Is Alive For All

≠ 10

"I'll cook carbonara for you as a return for your favor."

"Hindi naman kailangan."

But he still insist.

Katatapos lang naming manood ng dalawang movie, pagkatapos noong horror ay romance naman ang pinanood namin.

Pero hindi pa rin ako maka-move on sa nangyari kanina. Did he really held my hand like that? I mean, it's not normal for us! We are just freakin' friends!

His movements makes me crazy. Nababaliw ako kasi hindi ko siya maintindihan. Ang gulo-gulo niya kumilos. Parang mayroong kami pero wala naman talaga. Nakakainis.

But at least I can make him smile. Kahit ngayon lang, makalimutan niya muna ang mga iniisip niya. Ang sakit mula sa balitang natanggap, ang pangungulila sa dating kasintahan.

If only I could and can replaced Aryes' position... But I won't do that. Alam kong walang makakapalit sa posisyon ni Aryes sa puso ni Taki. 1 year na silang wala pero siya pa rin.

I sighed. Did I really fell for this Nishimura Takeshi? Kasi kung oo at matagal na, ngayon ko lang nare-realize lahat ng 'yon.

Let's start sa pagpapatulog ko sa kaniya sa bahay ko noong lasing na lasing siya. Sa pag-comfort ko sa kaniya that time. A bit painful but nevermind.

Sa pagpayag kong tumambay siya sa bahay ko. Sa paghanap ko sa presensiya niya kapag wala siya. Sa paraan ng pag-aalala ko kapag may problema siya.

Kapag nasasaktan ako sa mga maliliit na bagay na konektado sa kaniya. Ah, confirmed. I love this guy who's made in Japan.

"Done,"

Inilapag niya ang platong may laman na carbonara. Smells good, looks good. Kumuha ako ng tinidor at tinikman ito.

"You already mastered carbonara, huh." I commented.

He shrugged his shoulders. "Well..."

We ate too much carbonara as our lunch. Busog na busog ako, ang sarap niya pala magluto ng carbonara. Paano kaya kapag ulam? O dessert?

"Do you ever been in a relationship?" Taki suddenly asked.

Nasa kwarto ko kami ngayon, alas-tres na ng hapon at umuulan ngayon. Malakas ang buhos ng ulan, galit na galit ang langit.

"NBSB." Sagot ko.

Sumandal ako sa headboard ng kama ko. Nakaupo siya sa sahig at nakasandal sa gilid ng kama. Iniunan niya pa ang ulo sa kama para lingunin ako ng pabaligtad.

"But you want to have one?"

Naningkit ang mga mata ko. Hindi ko naman naiisip ang mga bagay na 'yon kaya hindi ko alam ang sagot. Bata pa ako, wala pa nga sa legal na edad.

"Siguro... natatakot ako..." Mahinang sagot ko.

"Hmm, saan?"

"Sa commitment?" Natatawang kong sabi. "Pero seryoso, natatakot ako." Dagdag ko.

I am scared on many things. Takot akong sumubok, takot akong maiwan, takot akong ma-ignora. Let's just say, takot ako sa lahat.

"Natatakot akong mahulog ng sobra. 'Yon bang darating sa puntong I will do everything even if it hurts... Just for him." Nakatulala sa kawalan kong ani.

Ramdam ko ang seryosong titig niya sa akin.

"Iyong kahit gaano kahirap, kahit gaano ka-kumplikado... siya pa rin ang pipiliin at uuwian ko, siya lang ang mamahalin ko sa buong buhay ko..." Mabagal kong usal.

Many thoughts appeared in my mind.

Him being my boyfriend. Us having a complicated relationship because of his feelings. He still love Aryes, it's hard to bet to the guy who's still into someone.

The thought of me being with him while he's in the process of moving on is such a stupid decision because while I'm slowly falling for him, he still waiting and hoping for Aryes.

Pero hindi naman mangyayari iyon. He doesn't even like me. And I will stop this traitor feelings of mine, too.

"Handa ka bang sumugal?" Tanong niya matapos ang ilang minutong katahimikan.

I bit my lower lip. "Kung sa 'yo... oo." Wala sa sarili kong bulong.

"Huh?" Oh  crap, narinig niya pero hindi malinaw, right?!

"S-Sabi ko, hindi. Ayoko." Bawi ko.

Muling nangibabaw ang katahimikan. Nakatulala lang siya sa kisame, mukhang malalim ang iniisip..Na-blangko ang isipan ko habang pinagmamasdan siya.

Too perfect for someone like me who's lack of everything.

"Ang bata ko pa para sa relationship na 'yan. Magagalit si Papa kapag nag-boyfriend ako agad, especially, minor pa rin ako." Ani ko.

Papa... hindi ko man lang maipakilala sa 'yo si Taki. Kahit na hindi siya ang maka-tuluyan ko, I want you to know how good this Taki is.

"Hindi naman ako gano'ng ka-study first, may 'crush' rin ako. Pero hindi ako umaasa sa kaniya kasi sapat na sa akin ang nasusulyapan siya kahit saglit." Sapat nang nakikita at nakakasama kita, Takeshi.

"I promise to Papa before... I will wait for the right time with the right person..." May maliit na ngiti sa labing sambit ko.

He was smiling at me, too. Is he happy for me being a 'good daughter'? Lol.

"Being in a relationship was happy though... Pero kapag dumaan na kayo sa butas ng karayom at sa lawa ng mga pagsubok, magiging mahirap talaga."

Looks like he's thinking his past again. How hard they suffer before.

"You need to choose over multiple or two things which is really hard." He added.

Napakagat siya sa pang-ibabang parte ng labi. "I've experienced it... And I suffered a lot." Rinig ko ang pagbuntong hininga niya.

"Choosing over my girl and having a better life was really difficult."

"And I'm glad that I survived. I did, right? But when we talk about moving on? I don't think so..."

He looked at me while saying those last words. I understand. I wasn't expecting that he's gonna fall to me though. As long as I am with him and our communication is better, I am happy.

"A year had passed but I'm still into her. Funny how I fell hard for her... kahit ang dali lang sa kaniya na bitawan ako..."

Same, Taki. Funny how I fell hard for you, even though I know that you will never hold my hand like how you hold hers before.

He smiled bitterly and pushed his hair back using his fingers.

Tumayo na siya at humarap sa akin. Napatingin ako sa kamay niya ng ialok niya sa akin 'yon. "Tara?"

"Saan?" Kunot noong tanong ko.

"Sa bahay ko."