Part 5*

72.5K 5.3K 248
                                    

တကယ် စိတ်တိုသွားပုံရသည်။ အိမ်ကိုပြန်လာမအိပ်တာ အခုနဲ့ဆို သုံးရက်ပင်ပြည့်ချေတော့မည်။ မင်းဝေနဲ့ ရှိုင်းသန့်ကိုမေးတော့ သူတို့ကိုလည်းဘာမှမပြောသွားကြောင်း ပြောလာသည်။

ဆေးလိမ်းဆေးသောက်ဖို့ကိုတော့ အိမ်တော်ထိန်းအားမှာခဲ့သည်။ ကျုပ်နဲ့ခင်ဗျားဆိုပြီး ပြောပြောတတ်တဲ့ စကားသံများပင် မကြားရသည်မှာသုံးရက်ပင်ရှိနေပြီ။ ခြေထောက်ဒဏ်ရာက ရှရာလေးတွေပဲမို့ အများကြီးတော့မထိမိပေ။

" မရှိလေ ကောင်းလေပဲ "

ဗီဒိုထဲက အဝတ်အစားတစ်ခုချင်းစီထုတ်ကာ အပြင်သွားဖို့ပြင်နေတော့သည်။ အဝတ်အစားလဲပြီးနောက် မှန်ထဲ ကြည့်မိတော့ လက်မှာစည်းထားတဲ့ပတ်တီးကြောင့် စိတ်ရှုပ်မိပြန်သည်။

" ကျစ်!!! Style ပဲ့လိုက်တာကွာ "

ပြင်ဆင်ပြီးအောက်ထပ်ဆင်းလာတော့

" သခင်လေး ဘယ်သွားမလို့လဲ "

" အ​ပြင်ခဏသွားမလို့ "

" Boss က အပြင်မသွားစေနဲ့ပြောထားလို့ဗျ "

" သူတားတိုင်း ငါမသွားဘူးဆိုတဲ့ ထုံးစံရှိလို့လား "

သော့ကိုမွှေ့ရမ်းကာ အိမ်ထဲကထွက်လာသည်။ မင်းဝေလိုက်ပို့ပါမည်ပြောသော်လည်းမရ။ သူကိုယ်တိုင်ကားမောင်းကာသွားမည်ဆိုတာကြောင့် လွှတ်လိုက်ရပြန်သည်။

သူငယ်ချင်းတွေနဲ့ချိန်းထားတဲ့ Bar ကိုရောက်တော့ အဝတ်အစားကိုအနည်းငယ်ပြင်လိုက်သည်။ ပြီးနောက်ချိန်းထားတဲ့နေရာအားဉီးတည်လို​က်သည်။

" ထွဋ်ခေါင် ကြာလိုက်တာကွာ "

" မကျေနပ်လည်းမတတ်နိုင်ဘူး "

" လက်က ပတ်တီးကြီးနဲ့ ဘာဖြစ် "

" ဒီလိုပဲ ကိစလေးတွေရှိလို့ "

" မင်းယောက်ျားရော "

" မသိဘူး ဘယ်ရောက်လို့ဘယ်ပေါက်နေမှန်း၊ မင်း စကားတအားများတယ်ကွာ သောက်ဖို့လာတာကွ "

" အဆင်သင့်မှာပေးပြီးသားသောက်သာသောက် "

မသောက်ရတာကြာပြီမို့ အရသာကတော့ပြောစရာပင်မလိုတော့။ တစ်ခွက်နဲ့ပင်မတင်းတိမ်နိုင်လောက်တဲ့အထိ သောက်ရအဆင်ပြေနေသည်။

မောင့်မူပိုင် (Completed) Where stories live. Discover now