Part 9*

66.3K 4.6K 93
                                    

" အလုပ်က ပြေပါတယ် "

" အလုပ်က ပြေပါတယ်ဆိုတော့ မပြေတာရှိလို့လား "

" ရှိတာပေါ့ "

" ဘာမပြေတာလဲ "

" ခင်ဗျားနဲ့ ခွဲရတာက အဆင်မပြေဘူးလေ "

" မင်း! "

" ဒီတစ်ခေါက် ပိုက်ဆံတွေပိုရလာတယ် ခင်ဗျားက ပြသနာမရှာတော့ငွေမကုန်ခဲ့ဘူး "

" ................. "

ပြောလည်းပြောချင်စရာပါပဲ။ သူငယ်ချင်းတွေခေါ်တာတောင် အပြင်မထွက်ချင်လောက်အောင်အထိစိတ်က လေးနေသည်။ တစ်ခုခုကို မျှော်နေသလိုဖြစ်နေ၏။

" တဆိတ် ခင်ဗျား တကယ်ပြောစရာမရှိဘူးလား ခင်ဗျားကိုကြည့်ရတာ မလန်းသလိုပဲ "

" ငါက ဘာပြောစရာရှိရမှာလဲ "

" ထားတော့ ကျုပ်နားတော့မယ် "

ပြောပြီးပြီးချင်း သီဟ ထွက်သွားပေမယ့် ​ထွဋ်​ခေါင်တစ်ယောက် ကျောက်ရုပ်ကြီးတစ်ခုလိုထိုင်နေသည်။

ဒါ သူ့ပုံစံမှမဟုတ်ပဲ။ ဒီလိုမေးခွန်းမျိုး သူတစ်ခါမှမေးဖူးတာမဟုတ်။ ပါးစပ်ကထွက်ကျလာတဲ့စကားက ကိုယ့်ကိုယ်ကိုယ်ပင်ထိတ်လန့်သွားစေသည်။

သီဟ ရေချိုးနေတုန်း ထွဋ်ခေါင်မေးတဲ့မေးခွန်းအား ပြန်စဉ်းစားနေမိသည်။ စိတ်ထဲရှိတဲ့အတိုင်းမေးသည်လား ဒါမှမဟုတ် တစ်ခုခုများ လုပ်စရာရှိနေ၍လား။ သေချာသလောက်ကတော့ ၆ လ အတွင်း ဒီလိုမေးခွန်းမျိုးမမေးဖူးသလို ပြသနာမဖြစ်သည့်နေ့ဟူ၍ ခပ်ရှားရှားသာ။

ရေချိုးပြီးပြန်ထွက်လာတော့ အိပ်ရာပေါ်ခွေအိပ်နေတဲ့သူအား တွေ့လိုက်ရသည်။

" ခင်ဗျား တစ်ခုခုဖြစ်နေတယ်မလား နေမကောင်းဘူးလား "

" ငါ ဘာမှမဖြစ်ဘူး "

" ဘာလဲ Bar သွားချင်လို့လား ခင်ဗျား သွားချင်ရင်သွားလေ "

" ကျစ်! ဘယ်မှ မသွားချင်ဘူး "

" ဟ ခင်ဗျားက မပွင့်မလင်းနဲ့ ဘာဖြစ်နေတာတုန်း "

" လူသတ်ချင်နေတာ လူသတ်ချင်နေတာ ရပြီလား! "

မောင့်မူပိုင် (Completed) Where stories live. Discover now