" မောင်! "
" ............. "
" မောင်....ရေ..."
သီဟမင်းထင်ကတော့ ထွဋ်ခေါင်ဘယ်လောက်ခေါ်ခေါ် လျစ်လျူရှုထား၏။ သီဟ Company သွားနေတုန်း သူငယ်ချင်းတွေနဲ့သောက်ဖို့ဆိုကာထွက်သွားသူက သူ့အားအကျိုးအကြောင်းရယ်လို့ဘာမှမပြောခဲ့။
ပြန်လာတော့လည်း အချိန်ကတော့နောက်ကျမနေပေမယ့် လူမှန်းသူမှန်းမသိအောင်မူးနေသည်။ မူးအောင်တိုက်တဲ့သူအားလည်း ဒေါသထွက်မိသလို မူးအောင် သောက်လာသူအားလည်းစိတ်ဆိုးမိသည်။
" ဟင့်....မောင်..ငါ့ကို ချစ်တော့ဘူး "
ထိုစကားကြောင့် ကျောခိုင်းမိရာမှ ဇတ်ခနဲ လှည့်ကြည့်မိသည်။ မချစ်တော့ဘူးဆိုတဲ့စကအတွက် သီဟခံနိုင်ရည်မရှိပါ။ ဘယ်လောက်ပဲစိတ်ဆိုးသည်ဆိုဉီးတော့ ကြာကြာတော့စိတ်မဆိုးနိုင်ပါ။
ခြေလှမ်းကျဲဖြင့်လျှောက်ကာ ကြမ်းပြင်ပေါ် ခြေဆင်းထိုင်နေသူအနားသို့ရောက်လာခဲ့၏။ ငုံ့ထားသောခေါင်းလေးကိုဆွဲမော့မိတော့ မျက်ရည်စီးကြောင်းတွေနဲ့ ရှိုက်ငိုနေသော ချစ်ရသူ။
" တိတ်တော့ ငိုနေရအောင် ကလေးလား "
" ဘာလာပြောနဲ့၊ ခေါ်ဘူး "
မူးနေသူက စကားပင်မပီတော့။ အသည်းယားလွန်းလို့ ကိုက်ပစ်ချင်လာသည်။
" မောင့်မှမခေါ်ရင် ဘယ်သူခေါ်မှာလဲ သဲငယ်"
" မောင့် ငါ့ကိုချစ်ပဲနဲ့ "
" မချစ်ဘူးလို့ ဘယ်သူပြောလဲ၊ ချစ်လွန်းလို့ တုန်နေတာကို "
" လိမ်တာ "
" မလိမ်ပါဘူးဗျာ "
" အဲ့ဒါဆို ငါ့ကို ချစ်လား "
" ချစ်တာပေါ့ဗျာ၊ သဲငယ်ကရော မောင့်ကိုချစ်ရဲ့လား "
" ငါလည်းချစ်တယ် ဟီးးးး "
" အားးးးးး သဲငယ်ကွာ! "
မျက်လုံးတွေလည်းမပွင့်ပါပဲ စကားပြောနေသူက မနက်အမူးပြေသွားတဲ့အခါ ရှက်နေလောက်မည်ထင်သည်။
" မောင် "
" ဗျာ "
" ငါ့ကို ချီ "
BẠN ĐANG ĐỌC
မောင့်မူပိုင် (Completed)
Lãng mạnMarriage Life လေးကို ပုံဖော်ထားပါတယ်။ သွေးထက်သံယိုဖြစ်ခြင်းများအနည်းငယ်ပါနိုင်ပါသည်။ စိတ်ကူးယဉ်ဇာတ်လမ်းတစ်ပုဒ်ဖန်တီးထားတာဖြစ်တဲ့အတွက် လက်တွေ့နဲ့ မသက်ဆိုင်ပါဘူး။ sweet တဲ့အပိုင်းပိုသွားမှာမို့ သဘောမကျပါက ကျော်သွားပေးဖို့ တောင်းဆိုပါရစေ။
