ညစာစားပွဲကနေပြန်လာတော့ သီဟက ဧည့်ခန်းထဲတွင်ထိုင်စောင့်နေ၏။ ထွဋ်ခေါင်ဝင်လာတာမြင်တော့ ထိုင်ရာကနေထလာကာ ထွဋ်ခေါင်နားရောက်လာ၏။
" အပေါ်ထပ်လက်ရှည်လေး ချွတ်လိုက် သဲငယ်"
ကျဉ်းကြပ်နေသောခံစားချက်ကလေးအနည်းငယ်ပြေလျှော့သွားသလိုခံစားရသည်။ ဧည့်ခန်းထဲက sofa ထက် ခြေပစ်လက်ပစ်ထိုင်ချလိုက်၏။
မျက်လုံးလေးမှိတ်ကာ အနားယူနေတုန်း ခြေထောက်နားကအထိအတွေ့ကြောင့်မျက်လုံးကိုဖွင့်ကာကြည့်မိတော့ ချစ်ရသူရဲ့လုပ်ရပ်ကိုမြင်ကာလန့်သွား၏။
ထွဋ်ခေါင်ရဲ့မချွတ်ရသေးသော ခြေအိတ်အား ချွတ်ပေးနေသောသီဟမင်းထင်
" မောင်! "
" ပင်ပန်းနေတယ်မလား နားလေ အချစ်"
" မောင် မလုပ်နဲ့"
" ဘာမှမဖြစ်ပါဘူးကွာ မောင်လုပ်ပေးချင်လို့"
မောင်က ပြောစကားလည်းနားမထောင်ပဲ ကြမ်းပြင်မှာထိုင်ကာ ခြေအိတ်ကိုသေချာချွတ်ပေးနေ၏။ ပြီးနောက်အကျီလက်ရှည်ကိုလည်းတံတောင်ဆစ်ထိခေါင်တင်ပေးပြန်သည်။
" မောင် "
" ဗျာ "
" မောင်နဲ့ဆွေးနွေးစရာရှိတယ်"
" ပြောလေ သဲငယ် "
" မောင်နဲ့ငါ အသက်ဘယ်လောက်ကွာလဲ "
" သုံးနှစ် "
" ငါအရင်မွေးလား မောင်အရင်မွေးတာလား "
" အချစ် အရင်မွေးတာပေါ့၊ ဒါပေမယ့် သဲငယ်ကိုချစ်တဲ့အချစ်က မောင့်စီမှာအရင်မွေးတာနော်"
" မောင်! စကားအကောင်းပြောမလို့ပါဆိုကွာ "
" ပြောပြော မောင်ကစတာ"
" ငါက အသက်ကြီးတယ်ဆိုတော့ မောင်သိထားဖို့က ငါလည်းစဉ်းစားဆုံဖြတ်တတ်တယ်၊ သတိလည်းထားတတ်တယ်၊ ဒါကို မောင်အများကြီးစိတ်ပူနေတာ ငါမကြိုက်ဘူးမောင်"
ဒီလိုပြောတော့မောင့်ရဲ့မျက်နှာလေးဟာညှိုးကျသွား၏။ မောင့်ရဲ့မရွှင်မပျတဲ့မျက်နှာလေးကိုမြင်ရတော့စိတ်မကောင်းဖြစ်မိပြန်သည်။
YOU ARE READING
မောင့်မူပိုင် (Completed)
RomanceMarriage Life လေးကို ပုံဖော်ထားပါတယ်။ သွေးထက်သံယိုဖြစ်ခြင်းများအနည်းငယ်ပါနိုင်ပါသည်။ စိတ်ကူးယဉ်ဇာတ်လမ်းတစ်ပုဒ်ဖန်တီးထားတာဖြစ်တဲ့အတွက် လက်တွေ့နဲ့ မသက်ဆိုင်ပါဘူး။ sweet တဲ့အပိုင်းပိုသွားမှာမို့ သဘောမကျပါက ကျော်သွားပေးဖို့ တောင်းဆိုပါရစေ။
