ထမင်းစား စားပွဲကနေ အမြန်ထကာ ထွဋ်ခေါင်နောက်အပြေးလိုက်တော့သည်။ ကားထဲဝင်ရန်လုပ်နေသူအား အနောက်မှနေကာပွေ့ဖက်လိုက်ပြန်သည်။
" ဖယ်စမ်း! "
" ခုဏကလို ပြန်ပြောကြည့် "
" ဘာပြောရမှာလဲ! "
" ခုဏကလိုလေ "
" အလုပ်သွားရအောင် လို့ပြောတာလေ ဘာထပ်ပြောရဉီးမှာလဲ!"
" အဲ့တာမဟုတ်ဘူး အဲ့တာရဲ့နောက်က ပြောတဲ့စကားလုံးကို နားထောင်ချင်တာ "
" ဘာမှမပြောခဲ့လို့ ဘာမှနားထောင်စရာမရှိဘူး ဖယ်ကွာ အလုပ်သွားမလို့! "
" မရဘူးဗျာ၊ လုပ်ပါ တစ်ခါလေးပဲ "
" မောင်လို့ခေါ်တာ မကျေနပ်ဘူးလားပြော!"
" ကျေနပ်တာပေါ့ ကျေနပ်တယ်၊ သိပ်ကိုကျေနပ်တယ် "
မနိုင်ဘူးဆိုတဲ့အကြည့်နဲ့ကြည့်ကာ ထွဋ်ခေါင်ကားထဲဝင်လိုက်၏။ ပြီတီတီလုပ်နေတဲ့ သီဟရဲ့မျက်နှာအားကြည့်ကာထွဋ်ခေါင်ရီချင်လာသည်။
ဒါလေးခေါ်တာအဲ့လောက်ဖြစ်စရာလိုသလား။
မကြာလိုက်ပါ။ ကားနောက်ခန်းမှာတူတူထိုင်နေရာမှ သီဟရဲ့လက်တစ်ဖက်ဟာ ထွဋ်ခေါင်ရဲ့လက်တစ်ဖက်အားအုပ်မိုးကာကိုင်လာ၏။
လက်ကိုရုန်းတော့
" ငြိမ်ငြိမ်နေ သဲငယ်၊ လက်လေးကိုင်ထားချင်လို့"
" မင်းအခေါ်အဝေါ်တွေ ပြင် သီဟမင်းထင်! "
" မပြင်ပါဘူး ခင်ဗျားပဲ အဖြေပေး.... "
စကားမဆုံးခင်မှာပဲ ထွဋ်ခေါင်က သီဟရဲ့ပါးစပ်အားလက်ဖြင့်ပိတ်တော့သည်။ အရိပ်အကဲကိုကြည့်တော့ ရှေ့က ကားမောင်းနေတဲ့ရှိုင်းသန့်အားညွှန်ပြနေ၏။
" မင်း ငြိမ်ငြိမ်နေစမ်း သီဟမင်းထင်! "
" သီဟမင်းထင်လို့ မခေါ်ပါနဲ့ဆို သဲငယ်ကလည်း "
" ဟ မင်းဘယ်လိုဖြစ်နေတာလဲ "
" သဲငယ်က မောင့်စကားမှနားမထောင်တာ "
" ငါ ဘယ်နှခါနားထောင်ဖူးလို့လဲ "
ဟုတ်လည်းဟုတ်သည်။ သီဟစကားကိုအလေးအနက်ထား နားထောင်လေ့မရှိသူက တစ်ဉီးတည်းသောချစ်ရသူမဟုတ်လား။
YOU ARE READING
မောင့်မူပိုင် (Completed)
RomanceMarriage Life လေးကို ပုံဖော်ထားပါတယ်။ သွေးထက်သံယိုဖြစ်ခြင်းများအနည်းငယ်ပါနိုင်ပါသည်။ စိတ်ကူးယဉ်ဇာတ်လမ်းတစ်ပုဒ်ဖန်တီးထားတာဖြစ်တဲ့အတွက် လက်တွေ့နဲ့ မသက်ဆိုင်ပါဘူး။ sweet တဲ့အပိုင်းပိုသွားမှာမို့ သဘောမကျပါက ကျော်သွားပေးဖို့ တောင်းဆိုပါရစေ။
