The Billionaire's Chief Secretary (Completed)

Chapter 10: Passionate Kiss

"Tara na?" Tanong ko ulit kay Enzo na nanatiling nakaupo sa driver's seat, tila ba balisa siya.

Napasilip ako sa bahay sa harapan namin, patay ang ilaw at nasisiguro kong tulog na ang mga magulang ko sa oras na ito. Maaga kasi silang matutulog lalo tapos maagang magigising.

He face me and his face remain stoic. "You think they'll like my appearance?"

"They'll surely like you since you're my f-friend." I smirk.

"Friend huh?" Ngumisi din siya.

"Y-yeah," Nauutal na sagot ko. "L-let's go?"

He nodded.

"Wait," I was about to open the door of his car when he grab my wrist so I look at him with curiosity. Mas lalong kumunot ang noo ko nang deretso siyang tumingin sa leeg ko. May kinuha siyang isang round na maliit na container at saka niya iyon binuksan habang nakatingin sa aking mga mata.

Ayon na naman ang kakaibang pakiramdam habang nakatingin ako sakanyang magagandang mga mata.

Nanigas ako sa inuupuan ko noong naramdaman ko ang daliri niya sa aking leeg. His jaw clench while staring at my wound then after applying something on my neck, he spoke. "You almost forgot to put a concealer in your wound."

"M-may d-dala k-kang g-ganyan?" Turo ko sa hawak niyang concealer.

Tumango siya at seryoso iyong isinara bago inilagay sa kung saan. Hindi ko nakita kong saan niya inilagay kasi nanatili parin akong nakatingin sakanya.

"Yeah. Incase I've got wounded or if I've had receive a punch."

Tumaas ang kilay ko. Magtatanong na sana ako nang binuksan niya ang pinto ng kotse at inalalayan akong bumaba. "You should get inside. I'll stay here."

"No way! You're our visitor, so please let's go inside. Mayroong guest room pa naman doon. Pwede ka doon, kaysa naman diyan sa loob ng kotse..."

"I can't, Mckenzie. Your parent's, maybe they're in..."

Hindi siya natapos magsalita dahil biglang tumunog ang cellphone ko kaya siya natahimik.

Kumunot ang noo ko nang galing iyon jay tatay ko ba agad ko ring sinagot.

"Nasaan ka? Nakauwi ka na ba?" Nag-aalalang tanong niya.

"Opo, bakit po tay? Nasaan kayo?"

"Naku anak, salamat at nakauwi ka diyan, mayroon pa kaming tatapusin dito sa barber shop eh, mukhang hindi kami makakauwi ni Benxh diyan. Saka mukhang bukas na ng umagang kami uuwi."

I sighed before looking at Enzo whose leaning on his car.

"Mag-lock ka diyan ha, alam ko naman na nasa sa'yo na ang isang susi diba?"

"Opo tay. Huwag po kayong mag-alala saka po..." Sasabihin ko sana na may kasama akong kaibigan ngayon pero pinutol niya ang sasabihin ko.

"Sige na anak, kailangan mong maaga bukas, pupunta kami diyan ng maaga ni Perlito para magluto, si nanay Benxh naman ay magtratrabaho daw. Dahil tamang-tama lang na isusurprise natin siya..."

"Roberta! Sino ba iyang kausap mo ha?" Rinig kong sigaw ni nanay Benxh sa kabilang linya.

Napangisi naman ako dahil may halong selos ang tuno niyon.

"Ang anak lang naman natin!" Rinig kong ani ni tatay kay nanay Benxh.

"Ano? Kausapin ko nga siya."

"Huwag na, tulog na iyon ngayon, may gagawin pa daw bukas ng umaga sa paaralan."

"Oh eh sige. Huwag mo nang abalain pa Roberta. Halika na, kumain na muna tayo."