The Billionaire's Chief Secretary (Completed)

Chapter 29: Stop

"You should stop this nonsense, miss Rivera."

Para akong binuhusan ng malamig na tubig nang sinabi niya iyon sa akin pagkatapos ko siyang bigyan ng pagkain na paborito niya na niluto ko din kanina lang.

Inilagay niya lang sa mesa ang tupperware na naglagyan ko ng pagkain. Napatingin ako doon saka bumuntong-hininga. Nakatutok ang mga mata niya sa laptop niya saka tumingin sa akin.

"Didn't you say that If you'll come back here; you're going to prove me that you aren't the evidence, then give it to me."

Umiling ako saka napakagat-labi. "I do remember that I'd say that but I cannot afford of not seeing these days."

Tumaas ang kilay niya. "Bakit mo pa ipinagsisisikan ang sarili mo sa taong hindi ka naman makilala? You know isn't tiring?"

I sighed before nodding. "Nakakapagod nga minsan din nakakaramdam ako ng sakit pero dahil desidido ako at mahal ko ay hindi ako susuko hangga't hindi niya ako maalala." Napaangat ako ng tingin sakanya galing sa pagkayuko at sinalubong ko ang tingin niya. "Alam ko na sa puso mong iyan ay tumitibok sa akin. You even said you love me that night before you had amnesia so I'm holding unto it. I want my Enzo back."

He shook his head before looking at me. "You're just wasting your ti..."

"I gotta go, love. See you tomorrow!" Dali-dali akong yumuko saka siya halikan sa labi. Nakita ko siyang natigilan kaya napangisi ako sakanya bago lumabas ng opisina niya.

Nawala ang ngisi ko nang nakasalubong ko ang sekretarya niyang may hawak na tray kung saan nakalagay ang kape, oatmeal cookies at orange candies.

"Wait." Hinawakan ko ang braso niya para pigilan siya sa paglalakad, tumingin siya sa akin pero blanko lang makatitig. "Where did you learn that Enzo loves to eat and drink those?" Pinanliitan ko siya ng mata.

She smiled. "Miss Rivera, that's a good question, anyway, I learned it on my own because I really want to impress my boss in a good way." Aniya bago tuluyang pumasok sa loob ng opisina ng amo niya.

Ikinuyom ko ang mga kamao ko. Impokreta!

Luminga-linga ako sa ForMon Hotel kung saan ako niyaya ni Enzo na magpakasal. Napangiti ako habang tumingin sa harapan ko, hawak ko ang dibdib ko kung nasaan banda ang puso ko.

Ang hirap din sa akin lalo na na alam ko ding nahihirapan siya. Na kahit anong gawin kong pamimilit na maalala niya ako ay hindi niya iyon gugustuhin. Masyado siyang mailap sa mga taong hindi niya gaano kakilala, ang hirap niyang paamuhin sa totoo lang.

Pero pasasaan pa't darating iyong araw na maalala niya ako, kahit matagal iyan, kahit ilang araw, linggo, buwan at taon man iyan, alam ko sa sarili kong kaya ko pa. Kahit sa pagtanda, pero sana hindi aabot sa dekada kasi may limitasyon din ako.

"Oh shit! Now?! Fuck!"

Nagtago ako sa likuran ng puno nang biglang lumabas si Enzo mula sa bahay niya. Nakasuot siya nang casual clothes at malaki ang hakbang niya palapit sa kotse niya. Mukha siyang nagmamadali at nakakunot ang noo niya, galit din ata.

"Fucking tell them that I am already going in there, that mother fucker!"

Bumukas ang gate ang bahay niya at dali-dali niyang pinaharurot ang kotse niya palabas sa gate na iyon.

Kumunot ang noo ko. Anong nangyari doon? May sesermonan na naman ata iyon sa trabaho.

Napailing ako at luminga-linga bago ibinalik ang tingin sa gate niya. Alam ko ang password kaya lumapit ako doon pero noong hinihintay kong mabuksan iyon pagkatapos kong pindutin ang password ay hindi naman gumana.