Mahigit limang minuto na rin ang nakalipas magmula nang iwanan ko siya sa puwesto niyang iyon. Habang ako naman ay narito pa rin sa loob ng aking sasakyan at nakatanaw sa bahay namin mula sa bukas na bintana ng sasakyan ko.
I can still feel the fast beating of my heart until now. The trembling of my hands and the shaking of my knees. Hindi ko alam kung bakit pakiramdam ko ay naririnig ko pa rin ang boses niyang iyon. Kung bakit tila nakikita ko pa rin ng malinaw ang mukha niyang nakangiti sa akin.
Inangat ko ang aking kanang kamay at inilagay iyon sa aking dibdib. Ang malakas na kabog no'n ay nararamdaman ko na animo'y lalabas iyon sa loob ko. This is the first time I'm feeling this kind of feeling inside me. Kaya hindi ko maiwasan ang makaramdam ng takot sa bagay na hindi ko naman alam kung ano.
But I just can't stop myself visualizing his happy face. Ang gaan na hatid ng mukha niyang iyon ay nakakagaan din sa aking pakiramdam. I didn't know why I felt it, basta ang alam ko lamang ay masarap na magaan iyon para sa akin.
Umayos ako ng upo at inabot ko ang dala kong bag. I heaved a deep breath and tapped my chest while still looking outside. Hindi ko maiwasan ang isipin kung nasa loob ba sila mommy o wala. Nasasanay na rin kase ako na palaging mga katulong na lamang ang nadadatnan ko sa tuwing uuwi ako.
Inangat ko ang aking kamay at inilagay iyon sa pinto ng aking sasakyan bago ko iyon itulak papabukas. I stomped my feet first before I started walking my way inside the mansion. Naglalakad ako papasok doon nang marinig ko ang boses ni daddy galing sa may pool. He's here.
Imbes na dumiretso papasok ng bahay ay pinili ko ang lumiko papunta sa gawing iyon. I saw some of our maids carrying a tray with a glasses of juice and cookies on top of it while walking their way there. My forehead creased.
Sino na naman ba kase iyon? O sino ba sila? It's unusual that my dad go home this early. Kase madalas siyang umuwi nang ala sais ng hapon kapag wala naman siyang importanting gagawin dito. Kaya nga nasasanay na rin lang ako sa ugali niyang iyon. Sila ni mommy.
Naunang makaabot doon sina Menda. I saw them placing the glasses of juice and the cookies. My cookies. Hindi ko narinig kung ano ba ang sinabi ni daddy sa kanila dahil hindi naman iyon kasing lakas sa kaninang boses niya nang papasok pa lamang ako. But I saw how Menda nodded her head before walking away.
Nang makita kong naglalakad na sila papalapit sa akin ay nag-angat ako ng aking kanang kilay. I saw the both of them look up on my way. I was about to ask Menda if who are those people when she spoke.
"Ah, ma'am, dumiretso raw po kayo sa daddy niyo," she said while pointing where's my dad.
"Hmm..."
Hindi ko na sila hinintay pang magsalita at basta na lamang tinalikuran para maglakad diretso kina daddy. Nang malapit na ako sa kung nasaan sila ay basta na lamang akong nagsalita na siyang umagaw sa atensiyon nila.
"What now, daddy?"
I saw how the people he's talking looked at my way. I rolled my eyes.
"Didn't you know how to respect, Dense?" mariing tanong niya.
Humikab ako sa kanyang harapan. "Say it now, daddy. I'm sleepy..."
Nakita ko kung paano ipinilig ni daddy ang kanyang ulo dahil sa aking sinabi.
"They're your mom's friends. Galing ng Navas," he said that made me frowned.
I looked at the two person in front of me, and I saw the old woman smiling at me. Alanganin na lamang akong ngumiti pabalik sa kanya. Goodness.
But wait. "Navas, dad? Is it the place near the province of Laoang? Xavi's father place?" tanong ko pa.
If that is the place he's talking then, I knew it. Dahil pinuntahan na rin namin iyon nina Attic at Monette nang magpunta kami sa probinsiya nina Xavi.
