"What's the real score between you and Gil, huh, Dense?"
I saw Clarence leaning on the veranda while looking at me.
"Why do you care?"
"Why do I care? Are you serious?" she asked me sarcastically.
"Do I look like I'm bluffing?" I mocked her.
It's not as if, I needed to let her know about what's happening between me and Gil. Sa uri kase ng tanong niya ay parang 'yon nga ang pinupunto niya.
Hindi ko na obligasyon pa ang ipaalam sa kanya ang kung ano man ang namamagitan sa amin. If there is. Dahil hindi ko naman kailangan ang opinyon niya sa bagay na iyon. She's nothing in my life so there's no need for me to let her know about us. About me and Gil.
Kung may gusto siya sa kanya, she should tell it to him instead. Not that, she's telling it on me. Tutal naman ay hindi ako siya. She has no rights in anything about me. Kahit magtanong sa akin nang tungkol doon ay wala siyang karapatan.
"I don't want to tell you this but then, I guess I need to," she said.
"Make it sure that it's important. May mga bagay pa akong dapat gawin ngayon kung hindi ka lamang humingi nang oras para magkausap tayo."
Bumaling ako nang tingin sa dagat. The view that I really like here. Ang tanawin dito sa tuwing sasapit ang gabi. Dahil pakiramdam ko sa tuwing nakatitig ako roon ay ang gaan-gaan nang lahat.
Hinihipan ng hangin ang medyo basa ko pang buhok habang nakatanaw ako roon. Kita ko na naman ang pagkukulay kahil ng kalangitan dito sa Navas. Ang hampas ng alon sa dagat ay naririnig ko rin.
"I know that you probably know this, pero sasabihin ko pa rin."
I saw in my peripheral vision that she looked at me. So I looked at her too.
"I love Gil. I really love him," aniya.
Rinig ko ang senseridad sa boses niya nang sabibin niya iyon. She's certain. Sigurado siya sa nararamdaman niya para sa kanya.
"I am in love with him since then. Bata pa lamang kami ay alam ko nang mahal ko na siya. I was never been sure like how I am sure about my feelings for him."
She's lucky. Maswerte siya at alam niya at sigurado siya sa nararamdaman niya. Unlike me. Hindi kagaya ko na patuloy pa rin na inaalam ang bagay na gusto ko. Na hanggang ngayon ay hindi pa rin ako sigurado para sa maraming bagay.
But I know a thing. At sigurado rin ako roon.
I love him too.
"Why are you saying this to me?"
Ngumiti siya sa akin.
"Dahil gusto kong alam mo ang bagay na iyon."
"Will it change the fact?"
Kumunot ang noo niya. I know she has the idea but she want me to tell it myself.
"What fact?"
"Pareho lang tayo, Clarence. Babae kang kagaya ko kaya imposibli ang hindi mo 'yon maramdaman."
"Ano'ng ibig mong sabihin?"
"I'm not going to tell you about it coz I know you knew it."
"And I'm not going to ask you that if I knew it."
Hindi ko gusto ang sabihin iyon sa kanya ngayon. Because she's not him. Kung may makakaalam man no'n ay gusto kong siya muna bago ang kung sino.
But in this case, I have no choice but to tell it to her. Hindi lang para malaman niya, kung hindi ay para maamin ko rin sa sarili ko ang nararamdaman ko para sa kanya.
