Nakatitig ako ngayon sa kalangitan. Maliwanag na. Ang unti-unting pagsikat ng araw ay nakikita ko na.
"Ano'ng lugar 'to?" I asked him.
Hindi na ako nag-abala pang lingunin siya bago ko iyon itanong.
I heard him sighed.
"Hmmm, ito ang puso ng Navas."
My eyes darted at him. Puso ng Navas? I didn't heard any about it yet.
"The heart?"
"Uh-huh,"
"Why?"
Tumingin siya sa akin.
"What do you mean why?"
Ikinumpas ko ang aking mga kamay.
"This place, bakit tinawag na puso ng lugar na ito?"
Umangat ang gilid na bahagi ng kanyang mga labi.
He shrugged his shoulder. "No idea," simpling tugon niya.
Hindi na lang ako nagtanong pa nang tungkol doon. I just focus my eyes watching the views. Ang akala ko nang makarating ako ng Navas ay hindi na ako makakita pa ng lugar na hihigit sa ganda na mayroon ang Maynila. But I am wrong.
This place is way beautiful than the place I've been.
"About your study..." he said out of nowhere.
Dahil sa pagbanggit niya nang tungkol sa bagay na iyon, ay naalala ko na naman kung ano ang naiwan ko sa Maynila.
"Ipagpapatuloy mo ba ang business?" Pumikit ako.
Honestly, I didn't know what to say. Hindi ko alam kung ano ang sasabihin ko. Because I don't even know what are my plans. Kung ano ang gagawin ko. If I should go and continue studying about the business that I don't even like, or should I choose what I want to study instead.
But wait.
I looked at him. "How did you know that I'm taking Business Ad?" nagtatakang tanong ko.
I can't remember that I told him about it. Na para sa negosyo ang kursong kinuha ko sa Maynila. So, how come that he knew about it? Does it mean that, that he know something about me?
He looked back at me.
Bigla ko na namang naramdaman ang unti-unting paglakas nang kabog ng aking puso nang tumingin siya ng diretso sa akin. Ang lambot na aking nakikita sa mata niyang iyon ay nagpapakabog nang malakas sa aking dibdib.
I tried hard to keep my eyes looking at him too.
"Nabanggit ni mama," tipid na sagot niya.
Pakiramdam ko ay agad naglaho ang imbis na sayang marahil nararamdaman ko sa isiping may alam siya sa akin. Peke akong umubo at naglakad patungo sa duyan na nasa harap niya.
"I want to study photography."
"Photography?"
"Yup." I said. Pupping the letter 'p'.
"Then, study photography."
I laughed without humor. Ang mga huling salitang kanyang binitawan ay nakakatawa para sa akin. He don't know a thing. I see.
Nilaro ko ang buhangin gamit ang aking mga paa na nakatapak sa lupa habang nakatittig ako sa bawat hampas ng alon sa dagat.
"If I just can..."
I wanted badly to study photography but I just can't. It's not the course that will suits me. Because studying business does. Like what he said. I belong in business and not in any courses. That business is my world.
