Seviye Son/ Ruh Düğümü Ejderin Ruhu

~1~

2025

"Hazır mısın kızım?"

Aynada saçlarıma şekil verirken, "bitti sayılır!"

Son dokunuş olarak da gözlerimi kömür ile hafiften koyulaştırdım ve evet, hazırdım .

Makyaj yapmayan biri olsam da sürme benim olmazsa olmazımdı.
Seviye kontrolü için gideceğim sarayı düşünürken duyduğum heyecanımı dizginlemeye çalışıyordum.

Bu olay, her perinin hayatında sadece bir kez yaşayacağı, biz periler için özel bir olay olacaktı.

Ve sıra bendeydi .

Döngüye göre gidiyorduk . 18 yaşına basan perilerin kendi seviye yani daha açıklayıcı olursak güçlerini ölçmek için gittikleri yerdi .

Acaba seviyem hangisiydi?

Eğer dört ve ya beşinci seviye olursa o zaman güçsüz sayılırdım. Zaten öyle olurdum ve bunu değiştiremezdim .

Zaten çoğunluk dört ve ya beş çıkardı. Güçler zayıf olacaktı tahminen.

Ama nedeni bilinmez bir heyecan yaşıyordum . Ne de olsa ilk seviye kontrolü günüm olacaktı.

Aslında ilk ve son olacak bir gündü.

Her bir peri 18 yaşına bastığında bu seviye kontrolünden geçmek zorundaydı. Ve tabii ben de.

Ben de bir hafta önce 18 yaşına basmıstım. Bir hafta önce gitmem gerekirken şimdi gidiyordum neden mi?

Çünkü bu aralar saray oldukça dolu doluydu yani azaldığı bir gün gitmeyi tercih etmiştik. Yani bugün.

Üstümde denediğim kıyafet beni rahatsız ettiği için siyah bir tişört ile gri , dar bir pantolon giyerek odadan çıkmıştım.

Aşsağı indiğimde annem ve babamı masada endişeli tonlar ile konuştuklarını gördüm .

Ne hakkında konuştuklarını tahmin edebiliyorum. Eğer seviyem düşük çıkarsa beni nasıl koruyacakları hakkında derin bir sohbet içerisindeydiler .

Bu konuda haklı sayılırlardı. Ne de olsa , eğer seviyem düşük ise o zaman kendimi kesinlikle koruyamazdım bu  da bir anne ve babanın isteyeceği son şey olurdu .

Aslında böyle bir şeyi hiç bir anne ve baba istemezdi .

Annem , elindeki fincanı masaya tekrardan koyarken: "bizim de seviyelerinin dört ve beşe kadar bile ulaşmış değil. Eğer kendimizi koruyabiliyorsak kızımızı da koruruz bunun bir önemi yok."

Babam, "ama her zaman onun yanında olmuyoruz. Kendini korumayı öğrenmesi şart. Aksi takdirde ejder kralın her an saldırı yapacağını bilmiyoruz . O nedendendir ki biz onu kendi başımıza eğitmeliyiz."

Annem, "önce seviyesini öğrenmemiz gerek . Gerisini sonra düşünürüz."

Daha fazla bu konuşmayı uzatmak istemediğim için annemin sözünü bitirdiği bir vakitte, "haklı."

Babam beni merdivenlere saklanmış bir şekilde görünce, "ne o? Konuşulanları dinlemek hoşuna mı gidiyor küçük hanım?"

Ben, "sizi bilmem ama benim hoşuma gidiyor ." Diyerek pis pis sırıttım.

Annem masadan kalkarak, "tamam. Bu kadar sohbet yeter . Gecikirseniz bu sefer haftaya tekrardan gitmek zorunda kalacaksınız." Bunu demesinin sebebi sıranın dolmasıydı.

Ben merdivenden inerek babamın karşısına geçtim . Elimi uzatırken bir yandan da gülümsüyordum.

"Yolda ne yiyiceğim?"