Abducted By The Playboy

Chapter 3

Chapter 3

Wala akong ibang choice kundi ang sumakay sa cotse ni Jayson, when I was about to walk out few minutes ago, he immediately called Dad at nag sumbong doon

Kaya wala akong nagawa nang sabihin ni Dad sa akin ang tungkol sa set up na napag kasunduan nilang dalawa ni Jayson, ghad, ako ang involve pero sila lang ang nag usap. Ang galing lang nilang dalawa.

In my peripheral vision i saw Jayson's pouting while driving, like he was suppressing his self to smile but fail, napairap ako sa ere, ibinaling ko nalang ang aking tingin sa bintana.

Mas mabuti pang titigan ang mga damo keysa dito sa katabi ko.

I heard him whistle that makes me turn my head into his direction.

He glanced at me, smirking

"What? The way  you look at me it seems like I did something wrong" he stated while slightly laughing

I make a face "you did!" I spat

"Wala Kaya, mapambintang ka ha" saad niya tsaka lumiko patungo na sa subdivision kung saan ang bahay namin.

"I don't like you to be my personal driver" I bluntly said saktong pag hinto ng cotse sa tapat mismo ng gate namin, Hindi ko sya tiningnan, diretso lamang ang tingin ko sa harap, ayaw kong makita ang mukha niya dahil nakakaasar.

I felt him move, hula ko ay isinandal niya ang kanyang likod sa backrest ng driver seat.

He sigh "Kung ayaw mo akong maging personal driver, edi personal lover nalang, ayos ba?"

"Kung sapakin ko kaya 'yang mukha mo! Ayos ba?" Inis na bumaling ako sa kanya

I caught him looking at me with a small smile plastered on his face, he clearly like pissing me off huh!

"Bahala ka nga sa buhay mo, Basta ayaw ko sayo!" Saad ko at walang lingong likod na bumaba sa cotse niya

Lumipas ang mga araw na palaging ganoon ang scenario, Jayson would always wait for me until our dismissal and take me home, nakakagulat nga kasi ang aga- aga niya palaging nag hihintay sa akin.

Minsan napapatanong ako kung wala ba siyang trabaho, which I highly doubted, because I am very much aware that he is a freaking CEO of the Salvadorian's Real Estate, at ang makita siyang nandirito sa tabi ko at nag mamaneho para iuwi ako sa aming bahay ay sobrang kakaiba para sa akin.

Sira ulo na ata siya dahil pinag palit niya ang kanyang pagiging CEO para lang maging personal driver ko 'kuno', Hindi ko talaga alam kung ano ang pakay niya sa akin para gawin ang mga bagay na to.

I remember he once mention that he wants me to be his wife, which I really can't believe, my ghad akalain mo yun may pa ganoong moves pa siya.

Naks, hard core, if he thinks he could get me through his sweet words, asa siya! Dahil hinding-hindi ako mag papadala nun, bahala na kung langgamin siya sa sarili niyang salita.

Mayaman nga jejemon naman, hahays!

"I'm starving" he mumbled out of the blue while still driving, Ang mga mata kong kanina pa nakatingin sa labas ng bintana ay lumipat sa kanya, I raise my eyebrows at him even though, I'm aware that he couldn't see it

"So?" walang gana kong tanong sa kanya, he shortly glance at me and pouted pero agad ding bumalik ang kanyang tingin sa kalsada habang ang mga labi ay nanatili paring naka nguso

"I wanna eat"

"Edi kumain ka problema ba yun" I retorted

He sighed