Abducted By The Playboy

Chapter 15

Chapter 15

"Honey,"

Napatayo ako mula sa pagkakaupo nang makita ko si Jayson na mabilis na naglakad papalapit sa akin. Ngumuso ako, Hindi ko na siya hinintay pang makalapit. Mabilis akong tumakbo papunta sa kanya at agad siyang niyakap ng sobrang higpit.

Agad kong naramdaman ang pagyakap niya pabalik sa akin, he slowly caress my hair and kiss my head.

"You okay?" Tanong niya habang nakayakap pa rin sa akin.

"I don't know." I whispered.

"Natatakot ako," dugtong ko pa.

"Shh, it's okay, It's gonna be okay. Nandito Lang ako palagi." 

"Baka kung ano ang mangyari kay Daddy, Jayson. Ngayon ko lang siya nakitang ganito..." umiyak ako  sa dibdib niya.

"Shh, tahan na." Marahan niyang hinaplos ang aking likuran.

Lumunok ako at tumingala sa kanya, he immediately look down at me and give me a comforting smile. He scope my face with his two big hands and wipes my tears through his thumb.

"It is gonna be alright." He smiled and kiss me on the forehead.

Sinamahan niya akong maghintay sa waiting area, nakasandal ako sa balikat niya habang naka akbay siya sa akin, hawak niya rin ang isa kong kamay at paminsan-minsang dinadampian ng halik para pakalmahin ako.

"Do you think he will be alright?" I ask him while looking at our hands clasping.

"Of course," he whispered, hinila niya ako at mas lalong isinandal sa kanya.

"God, I hope so." I said.

"Kalma lang kasi, honey."

Ilang minuto pa ay nakita naming lumabas ang doctor mula sa ER. Sabay kaming napatayo ni Jayson at mabilis na sinalubong ang Doctor.

"Doc, what happened to my Dad?" Tanong ko kahit medyo malayo pa ito sa amin.

I saw the doctor take off his mask and smiled at me.

"He is fine, ma'am. He just need to take a rest. The reason why he collapse earlier is because of severe stress, Kaya kung maaari po ay panatilihin mo muna siya sa inyong bahay hanggang sa bumuti na 'yung kalagayan niya." Matapos magsalita ng Doctor ay agad itong nagpaalam para icheck ang iba pa nitong mga pasyente.

Nakahinga ako ng maluwag dahil sa narinig.

"Shocks ang drama ko kanina." Saad ko at tumawa ng mahina.

Sa wakas ay makahihinga na rin ako ng maluwag. Naibsan na rin kasi yung takot sa puso ko.

Tumawa si Jayson sa tabi ko, "Sabi ko sayo, chill lang, e."

Sa araw ding iyon ay na-discharge si Daddy, pinilit ko siyang panatilihin sa bahay para magpahinga.

Nakita kong namumutla at nangangayat pa rin siya, it was such a petty that I didn't even notice it, I am so guilty for not looking after my Father attentively, napansin ko na ito noon pa ngunit hindi ko naman masyadong pinagtuonan ng pansin, naiinis ako kasi kailangan pang umabot sa ganito bago ko siya alagaan. I should've take care of him before, matanda na siya at kailangan na niya ng mag-aalaga sa kanya at walang ibang gagawa no'n kundi ako, dahil ako lang naman ang nag-iisang anak at pamilya niya.

"Daddy, sabing 'wag munang magtrabaho, e." Saway ko rito ng isang araw ay maabutan ko siyang nagbabasa nanaman ng mga reports sa sala. Kagagaling ko lang no'n sa skwelahan at siya agad ang bumungad sa akin.

"Just let me, princess. Kaunti lang naman 'to e. Hindi pa ako magko-collapse nito." Rason niya.

"Pero, Dad..."