Abducted By The Playboy

Chapter 1

Chapter 1

"Nandito na ako madlang people!" Sigaw ko ng makapasok ng bahay, muntik nalang akong matawa ng marinig ko ang sariling boses na nag echo sa buong bahay.

Wala palang tao dito, bakit pa ako nag abalang bumati.

Inayos ko nalang sa pag sukbit ang strap ng bag ko sa aking balikat tsaka ako nag lakad paakyat ng hagdan patungo kwarto ko.

Welcome to home alone, Arielle Jen, you can do it!

Napabuntong hininga na lamang ako tsaka diretsong tumalon padapa sa kama nang makapasok na ng kwarto. School is boring, Wala akong natututunan pero mas boring dito sa bahay, Wala man lang akong nakakausap

I wonder where on Earth my dad right now, he was probably drowning his self on liquor again or either busied his self on work. Thats the only two possible option that comes up in my mind whenever he's not around. Well, yun lang rin naman ang usually ginagawa niya, Kaya matic na yun sa akin.

I was on the middle of thinking when my phone rangs out of a sudden, I immediately fish it inside my pocket and answer the call without bothering myself to look at the callers ID.

"Oh?" Diretso kong sagot bago tumihaya at tumitig sa puting kisame, mentally counting the lizard who freely run on it

"Oh? wala man lang hello jan, Wala ka talagang ka sweet-sweet honey!" The moment I heard his voice, I immediately regretted why I didn't bother to look who's the callers first, before answering the call, Napahilot nalang ako ng ulo dahil nag simula na itong sumakit, grabe narinig ko palang nga ang boses niya nag ka migraine na ako!

"Ano bang kailangan mo?" Mataray kong sambit habang hinihilot parin ang sintado

"You" he answered, I could heard the teasing tone on his voice siguro kung kaharap ko siya ngayon ay baka sinabayan niya iyon ng kindat. Hindi ko maiwasang mapairap sa kawalan dahil sa kajejehan niya. Nakaka sira ng araw to!

"Tsk, I'm not available. Hasta lavista" after saying goodbye I immediately end the call without giving him the chance to talk again dahil Kung ginawa ko yun ay malamang mamaya pa kami matatapos, sa daldal Niya ba Naman kulang pa Ang isang araw na pag uusap namin sa dami niyang chika. Mga non-sense naman karamihan.

Wala pang limang segundo mula noong ibinaba ko ang tawag ay muli nanaman itong nag ring, na siyang inaasahan ko na, sa kulit ba naman nun kahit ilang beses ko pa siguro siyang babaan ng tawag, ay tatawag at tatawag parin 'yon

"Ano nanaman?" I answered in a hoarse voice, feeling annoyed on his mischievousness, di talaga ako titigilan ng langhiyang to!

"Ariel this is your Dad, why are you shouting?"

Anak'ng! nanlaki ang mga nata ko dahil sa gulat, dali-dali kong tiningnan ang pangalan ng caller, para kompirmahin, iniisip na baka nag kamali lang ako ng dinig, ngunit halos mauntog ko na ang ulo ko sa pader ng makitang hindi talaga ako nag kamali ng dinig, langhiya si Daddy nga!

I quickly cleared up my throat, and place the phone on my ears again, but this time para na akong isang maamong kuting

"Wazzup Dad" hilaw akong tumawa "ano kasi yung Lazada nakakairita tawag ng tawag eh hindi naman ako yung nag order sa kanila! Sabi ko wrong number pero ayaw maniwala" halos mapangiwi pa ako sa sarili kong rason, ang lame! Kung nasa korte lang siguro ako nito, baka kanina pa ay nahatulan na ako ng Guilty

"Oh I see! anyway I called to inform you that i will be late tonight, because I have a lot of business to do, don't forget to eat your dinner Ariel okay? And always take care bye" he ended the call right away, mukhang busy nga talaga si Daddy nag mamadali eh.