Sitio Luntian #1
Isang retreat house sa Sitio Luntian ang nababalot ng misteryo at gagawin ni Alyssa ang lahat upang malaman niya ang katotohanan sa misteryong iyon. Kasama ang heartthrob ng kanilang eskwelahan, magawa kaya nilang mahanap ang lahat...
Oops! Ang larawang ito ay hindi sumusunod sa aming mga alituntunin sa nilalaman. Upang magpatuloy sa pag-publish, subukan itong alisin o mag-upload ng bago.
Aly
Kita sa mga mata nila ang kaba sa nawawala nilang kaibigan.
"Wala ang mga gamit niya sa kwarto, " nag-aalalang sabi ni Ara.
"Aba, baka naman iniwan niya na tayo. Wala namang may gusto pumunta dito eh, no choice lang naman tayong lahat. Baka nagkaroon ng pagkakataong makatakas, " inis na sabi ni Asa.
"Hindi niya ako iiwan! " bulyaw ni Ara sa kaibigan.
"Ano sa tingin mo ang nangyari? " bulong ni Austin sa likuran ko.
"Malay ko, baka umalis nga. Wala daw gamit eh. Halata namang ayaw niya dito, ako nga na nagvolunteer gusto na umalis, siya pa kayang napilitan lang, " sabi ko.
"Kung sa bagay, kung nagawa niyang umalis pwede pala tayong makaalis dito, " nakangising sabi niya.
"Pwede nga pero paano? "
"Hindi ko rin alam, malayo kasi ito sa kabihasnan. Kung pwede lang mag grab, kaya lang walang signal, " sagot naman niya.
"Paano siya makakalayo? " tanong ko pa.
"Ewan maraming paraan, baka nasa tabi-tabi lang siya nakahanap chicks, " nakangising sabi niya.
"Kung sabagay, may nakita akong inn eh, baka andun lang, " sabi ko na lang.
Sobrang pag-aalala ng mga kaibigan ni Lance, sa totoo lang wala naman akong maramdaman na pag-aalala. Oo nga at magkakasama kami pero di ko naman sila kinakausap. Kung may nararamdaman ako siguro...inggit, I mean kung nakaalis nga siya sa weird na lugar na ito, talagang maiinggit ako. Lakas ng loob niya eh. Gusto ko din magkaroon ng ganoon lakas ng loob at para makaalis na dito.
Hindi nagtagal ay pinapunta sila ni Ms.Ana sa opisina, hindi kami kasama dahil hindi naman namin sila close, mabuti naman.
Natigil ang trabaho ng lahat dahil dito, naisipan ko na lang na magpatuloy dahil baka madagdagan ang araw na nandito ako at ayaw ko iyong mangyari.
"Tulungan mo ako dito, " sabi ko kay Austin.
"Sipag mo talaga, " nakangising sabi nito at saka ako tinulungan.
"Baka pagnagsipag ako, maaga nila ako pauwiin. Ikaw bahala ka dito ka magstay, " sabi ko na lang.
"Ayoko nga, gusto ko kasama kita, " sabi naman niya.
"Okay. Sabi mo eh, "
"Bakit ka nga ba nagvolunteer dito? " nabigla ako sa tanong niya.
"Huh? "
"Gusto lang kita makilala kahit papaano, " seryosong sabi niya.
"Ayoko lang sa school, " tipid kong sagot.
"Talaga?! Akala ko naman ikaw iyong tipo na mahilig pumasok sa eskwelahan, " hindi makapaniwalang sabi ni Austin, ngumiti lang ako.
"Hindi kita masisisi, mas masaya nga dito kaysa sa school. Sa totoo nga, mas naenjoy ko dito, " sabi naman niya.
