Chapter 37

106 16 1
                                    

A few hours later that day.

Αυτη την στιγμη γυρναω σπιτι με την Jisoo. Ειχαμε παει για φαγητό και μιλήσαμε για όσα δεν προλάβαμε να πουμε στην εκδήλωση εχθες. Της ειπα τα παντα. Απο την πρωτη μερα που γνωρισα τον Jungkook στην συναυλία του και το πως με χτύπησε καταλαθος και με πηγε στον γιατρό μεχρι και τα χθεσινοβραδινά γεγονότα. Και εκεινη μου ειπε για τον Jackson και ολες τις λεπτομέρειες που δεν μου ειπε εχθες.

Οταν μπαινω στο σπιτι μυρίζει κρέας και νιωθω την κοιλια μου να γουργουρίζει. Προχωράω προς την κουζίνα και βλεπω την μητερα μου να φτιαχνει Bulgogi.

«Πως και μαγειρεύεις τετοια ωρα;» Την ρωταω γιατι συνηθως μαγειρεύει πρωι πρωι ωστε να εχουμε να φαμε ολη την μερα. Μαγειρεύει ενα μεγαλο γεύμα πριν φυγει για την δουλειά. Δεν προλαβαίνει να φτιαξει περισσοτερο αλλα εμας δεν μας πειραζει.

«Εχω αδεια για τρεις μερες. Νιωθω λιγακι κουρασμενη» μου απανταει με ενα ελαφρύ χαμογελο. Η μαμα μου με τις πιτζάμες της ειναι πολυ χαριτωμένη.
«Για δοκιμασε» φέρνει ενα κομμάτι κρέας στο στομα μου. Της κανω νοημα οτι ειναι νόστιμο πριν συνεχίσω την συζητηση.
«Καλα εκανες τοτε. Κατσε ξεκουρασου.»

«Εχθες το βραδυ δεν κοιμήθηκες εδω. Πως πέρασες με την Jisoo» με ρωτάει και ενα πράγμα μου ερχεται στο μυαλο. Ο Jungkook.

«Καλα μια χαρα» της λεω και τρωω λιγο ψωμί.

«Μου φαίνεσαι πολυ διαφορετική τωρα τελευταια Yuri. Το ξερεις οτι εχεις αλλάξει;» Με κοιταει για λιγο στα ματια πριν βγαλει το κιμτσι απο το ψυγείο.

«Εεεμ δεν νομιζω οτι εχω αλλαξει» λεω και διστάζω να την κοιταξω πισω.

«Εχεις αλλαξει, το καταλαβαινω. Φυσικά προς το καλυτερο. Εισαι χαρούμενη»

«Θέλεις να καταλήξεις καπου μαμα;» Λεω με τσιριχτή φωνη και αυτη χασκογελάει.
Ξερει κατι; Της ειπε τιποτα η Minjee; 

«Ναι» κανει μια παύση.
«Βγαίνεις με κανενα αγορι;» Πετάει την βόμβα και αναστενάζω.
«Πριν προλάβεις να το αρνηθείς, να ξερεις οτι βρηκα αντρική μπλουζα στο δωματιο σου.

Έκατο εγκεφαλικά παθαίνω αυτη την στιγμη και φαινεται.
Τι ακριβως εννοεί; άφησε ο Jungkook μπλουζα στο σπιτι μου;
Εχει ερθει λίγες φορες.

Ξεροβήχω.

«Ειναι του Mark» λεω γρηγορα για να μην καταλαβει οτι λεω ψέματα.

«Βγαίνεις με τον Mark;»

«Οχι» βιάζομαι να απαντήσω.

«Και τοτε τι δουλεια εχει η μπλουζα του στο δωματιο σου;» Με κοιταει και αυτη την στιγμη συνηδητοποιω οτι περνάω απο ανάκριση.
Δεν μιλαω.

𝚂𝚝𝚊𝚛𝚜𝚝𝚛𝚞𝚌𝚔Where stories live. Discover now