Chapter 22

121 14 0
                                    

"Πότε σχολάς;" ακούω την Luna από πίσω μου. Κρατάει ένα σακίδιο στην πλάτη της και είναι έτοιμη να φύγει.

"Στις 9" της αποκρίνομαι

"Με ποιον θα γυρίσεις;" ρωτάει και της απαντάω πως δεν ξέρω ακόμα αλλά θα βρω την λύση.
Ίσως καλέσω ταξί. Οι γονείς μου δεν θα βρίσκονται στο σπίτι σήμερα γιατί θα πάνε σε μια από τις οργανώσεις του νοσοκομείου που δουλεύει η μητέρα μου. Συνήθως κάθονται όλο το βράδυ εκεί όποτε η αδελφή μου πιθανότατα να έχει πάει στο αγόρι της να μείνει εκεί. Δεν θα χάσει τέτοια ευκαιρία.

Αχ θεέ μου θέλω πολύ να βγάλω δίπλωμα για να μετακινουμαι μόνη μου.

Η Luna με χαιρετάει και φεύγει.

Έχω ακόμη δύο ώρες μέχρι να τελειώσω όποτε πηγαίνω στον Jonghyun να δω μηπως χρειαζεται κατι, όμως μου είπε πως μπορώ να κάνω ένα διάλλειμα. Τα γυρίσματα των επεισοδίων έχουν τελειώσει εδώ και δεκαπέντε λεπτά.

Ανοίγω μια μπάρα δημητριακών που είχα φυλάξει προηγουμένως και αρχίζω και την τρώω.

"Τι τρως τι τρως;" ακούω τον Jungkook να λέει πονηρά και τον κοιτάζω χωρίς να απαντήσω απομακρύνοντας την μπάρα από εκείνον.

"Έλα δωσε και σε μένα λιγο" κάνει ένα ντροπαλό χαμόγελο και εγω προσπαθώ να μην χαμογελάσω και να δείξω σοβαρή όμως αποτυγχάνω. Εν τέλει του δίνω λίγο.

"Επιτέλους σε βρήκα!" Ακούγεται σε όλο το κτήριο η φωνή του Yeonjin. Ολα τα βλέμματα πέφτουν πάνω του όταν εκείνος συνειδητοποιεί πόσο δυνατα φώναξε.
Με πλησιάζει κρατώντας ένα χαρτί.

"Σου έφερα το πρόγραμμα που δεν πήρες το πρωί" μου εξηγεί και αφού υποκλίνεται στον Jungkook απομακρύνεται.

Ωχ.

Τη πιο ακατάλληλη ώρα βγήκε να το φέρει και αυτός;

"Τι πρόγραμμα είναι αυτό;" παραξενευεται ο Jungkook και αρπάζει το χαρτί από τα χέρια μου.
Πάω το πάρω πίσω όμως το απομακρύνει από εμένα. Διαβάζει τα μεγαλα γράμματα στο κέντρο του φυλλαδίου.

"Ναι βασικά γι'αυτό ήθελα να σου μιλήσω-"

"Ταϊλάνδη; Θα πας στην Ταϊλάνδη; Ποτε;" με διακόπτει με απανωτές ερωτήσεις.

"Σχολική εκδρομή είναι για πέντε μέρες. Θα φύγω σε μια εβδομάδα" του ανακοινώνω και εκείνος δεν δείχνει τόσο έκπληκτος όσο περίμενα. Μάλλον περισσότερο ενοχλημένος.

"Και ποτέ θα μου το ελεγες;" ανεβάζει τον τόνο της φωνής του όμως πάλι καλα δεν μας προσέχει κάνεις. Ολοι είναι απασχολημένοι. Αν όμως συνέχισει με αυτό τον τόνο τότε πιθανώς να τραβήξουμε τα βλέμματα.

𝚂𝚝𝚊𝚛𝚜𝚝𝚛𝚞𝚌𝚔Where stories live. Discover now