𝚂𝚝𝚊𝚛𝚜𝚝𝚛𝚞𝚌𝚔

Chapter 42

Next day.

Ξυπναω το πρωι με πονοκέφαλο. Τρίβω το κεφαλι μου δυο τρεις φορες στην προσπάθεια μου να θυμηθώ τι εγινε το προηγούμενο βραδυ.
Μετα απο τα μπέργκερ ειπαμε με τα παιδια να παμε για ενα ποτο. Επειδη ομως ηταν νωρις σχετικα για ποτο γυρίσαμε στο ξενοδοχείο και αλλάξαμε. Κατα τις 12 το βραδυ βγήκαμε και πηγαμε σε ενα μπαρ καπου κοντα στο ξενοδοχείο. Θυμαμαι που στην αρχη ξεκινήσαμε με κατι κοκτειλ και μετα ο Jonghyun αγόρασε ενα μπουκάλι ουισκι. Απο κει και μετα μου ερχονται στο μυαλο σκόρπιες εικόνες απο εμενα να πινω σφηνακια με την Sooji αλλα μεχρι εκει. Τιποτα αλλο.

Ανασηκώνομαι απο το κρεβατι και νιωθω το κεφαλι μου να κανει σβούρες, νιωθω αδύναμη. Ξαναπεφτω παλι ανάσκελα κοιτώντας το ταβάνι καθώς το μυαλο μου δεν σκεφτεται τιποτα παρα μονο το γεγονός οτι εχθες μέθυσα. Και μαλιστα πολυ. Με το δεξί χερι αναζητώ το τηλεφωνο μου ομως οταν δεν το βρισκω αναγκάζομαι να σηκωθω.

«oh my god» δεν καταλαβαινω γιατί μιλαω αγγλικα.

«Που στο καλο ειναι το κινητο μου;» Λεω αυτη τη φορα στα κορεατικα.

Οταν το βρισκω τελικα μετα απο μερικα δευτερόλεπτα το ενεργοποιώ και βλεπω πολλες κλήσεις και αρκετα μηνυματα.
12 κλήσεις απο Justin
13 μηνυματα απο Justin.

Τι στο διάολο εγινε;
Θεε μου ελεος.
Τον καλώ κατευθειαν.
Το σηκωνει αλλα δεν μιλαει για λιγα λεπτα.

«Jungkook;» Λεω με βραχνά τρεμάμενη φωνη λες και κρυώνω.

«Που εισαι;» Λεει εκνευρισμένος και με την φωνη του ομολογώ πως ξυπνησα αποτομα. Λες και συνειδητοποιησα τι στο καλο συνεβη εχθες το βραδυ.

«Στο δωματιο-»

«Ανοιξε» λεει κοφτά και κλεινει το τηλεφωνο.

Σηκωνομαι ορθια και φτιαχνω το μαλλι μου που ειναι ακατάστατο ομως αναστενάζω οταν βλέπω οτι το δωματιο ειναι λίγο πολυ χαλια.
Η ντουλάπα ειναι ανοιχτή και μερικα ρούχα ειναι ειτε κατω στο πάτωμα ειτε στο κρεβατι, τα σνακς και το νερο που ηταν μεσα στο ψυγειακι είναι διάσπαρτα στο δωματιο. Οπου και να κοιταξει θα βρεις σακουλάκια με Milky Way bars η Sour patch kids. Εξω απο την πορτα του μπάνιου βρίσκονται δυο κουτάκια Μπύρας και ενα μεγαλο oversize μπουφαν.

Πλησιαζω στην πορτα και την ανοιγω με το κεφαλι κάτω. Δεν μπορω να αντικρίσω καν τον Jungkook σε τετοια κατασταση.

«Μπορεις να μου πεις γιατί αυτες τις δυο μερες δεν σε βρισκω καθολου στο κινητο;»
Δεν απανταω ομως νιωθω το έντονο βλεμμα του πανω μου. Σαν καρφίτσες.