AVAHERONA I Zosimos Günceleri I Kitap 1 HAVA I #Wattys2022 (Tamamlandı)

Bölüm 5 - ORMANDA

Ne hissediyordum, bilmiyordum. Hayal kırıklığı? Rahatlama? Belki de her ikisi...

Rahatlamıştım. En azından bir parça, çünkü şu sıralar birçok problemi olan ve yeni, parlak bir tanesine daha ihtiyacı olmayan bir çeşit gelecek görücü ucube değildim. Hayal kırıklığına uğramıştım; çünkü albinoyla gerçekten bir şeylerin olacağını düşünmüştüm. Aslında hiçbir şey olmamış gibi de davranamazdım, basbayağı olmuştu. Rüyamdaki kumsala ait o ufak detaylar ve albinonun yalnızca var olması bile, bir şeyler döndüğünü bana anlatmaya çalışıyordu. Görmezden gelemiyordum. Ahh, bu kadar saçmalık yeter! Kendi kendine komplo teorileri üretmeyi kes ve yazın tadını çıkarmaya bak Inanna. Çocuklar ve Julian'la birlikte eğlenebildiğin kadar eğlen.

Evet, Julian...

Bir başka problem...

Hala kendime, ondan biraz da olsa hoşlanabilme ihtimalimi itiraf etmeye çalışıyordum. Biraz. Pekâlâ, biraz değil.

Başımı umutsuzca iki yana salladım. Şu an tek istediğim yatağıma uzanıp bir parça huzur bulmaktı. Julian meselesini sonra düşünmek üzere beynimin bir köşesinde rafa kaldırırken oturduğum yerden kalkıp üzerimdeki plaj elbisesini çıkarttım. Eğer hayalimdeki yatağa bir an önce kavuşmak istiyorsam güzel bir duş alıp kumsalın üzerimdeki izlerinden kurtulmalıydım.

...................................................................

Hava sıcak olmasına rağmen almakta ısrar ettiğim sıcak duş kararımın ne kadar yerinde olduğunu banyoyu dolduran buharın bütün gözeneklerimi açtığını hissettiğimde anlamıştım. Kapının arkasında asılı duran bornozuma uzanıp üzerime geçirdikten sonra sıcak yüzünden buğulanmış aynayı kolumla sildim. Aynada gördüğüm yüz, bezmiş bir şekilde bana bakıyordu. Her zamanki cansız saçlarıyla birlikte... Ellerimi ıslak yumaklardan geçirip açmaya çalıştım. Bu kadar ince telli ve cansız saçlar nasıl oluyordu da her banyodan sonra böylesine birbirine girebiliyordu anlamıyordum. Yenilgiyi kabullenip iç çekerek baş havlumu kafama sardım ve büyükannemin banyoya benim için bıraktığı beyaz, pofuduk terlikleri ayağıma geçirip tembel tembel odama yürümeye başladım.

Bugün Tom da dâhil olmak üzere Tara ve grubun geri kalanı plaja döndüklerinde, anlaşılan Tom alışveriş yaptığı markette nasıl olduğunu bilmediğine yemin ettiği şüpheli hareketler yapmış, bunun üzerine market sahibi polisi çağırmış ancak problem Tom'un sıradan bir müşteri olduğu açıklığa kavuşturulduğunda çözülmüştü, Tara yüzümden bir şeylerin ters gittiğini anlamış ve keyfimi yerine getirmek için beni akşam yemeğine onlara çağırmıştı. Büyükannemi öne sürerek gitmek istemediğimi söyleyince de yarın birlikte bisiklete binme sözü almıştı benden zorla. Aslında Tara'nın ısrarlarına daha fazla karşı koyamadığımdan evet demek zorunda kalmıştım ama şimdi kendimi daha iyi hissettiğim ve aklım biraz olsun albinodan uzaklaştığı için heyecanlıydım. Tara bana Finderton'ın en güzel yerlerini gezdireceğine dair söz vermişti.

Bornozumu çıkarıp yatağın üzerine bırakmış günlük kıyafetlerimi almak üzere dolabıma yöneliyordum ki boy aynasında, göz ucuyla gördüğüm bir karaltı beni dönüp aynaya bakmaya sevk etti. Gözlerim, gördüğüm karşısında kocaman açılırken kalp atışlarımın hızlandığını hissederek aynaya yaklaştım.

"Tanrım, bunlar da ne böyle? Ne-" Ellerim otomatikman vücuduma uzandığında ağzımdan kısık bir inilti çıktı. "Yanık izi gibi duruyorlar ama..." Yüzüm buruşurken başımı iki yana salladım. "Parmak izine de benziyorlar. Bu nasıl olabilir?"

Yani, kesin olarak kendimi bir şekilde yakmadığıma emindim. Ve kesin olarak bunlara güneşin neden olmadığına da emindim. Güneş kremi sürmeyi ihmal edip sonradan ıstakoz kıvamına gelecek kadar aptal değildim. Lütfen... O halde nasıl oluyor da parmak izi şeklinde yanık izlerim olabiliyordu? Panik dalgası vücuduma yayılmaya devam ederken kafamda dönüp duran düşünce çarklarının sesini adeta duyabiliyordum. Dakikalar sonra aklıma imkânsızın da imkânsızı sayılabilecek bir fikir geldiğinde istemsizce yutkundum.