{ Zawgyi }
"ယြန္းနာ ၇နာရီေလာက္ေစာင့္ေနမယ္ ေနာက္မက်ေစနဲ႔ေနာ္ ဂ်ီမင္...."
"အင္းပါ ယြန္းနာရဲ႕... ကိုယ္ေစာေစာလာခဲ့မွာပါ ေရာ့... မုန္႔ေလးစားလိုက္ဦး..."
ကိတ္မုန္႔ပန္းကန္ကို အေ႐ွ႕တိုးေပးလိုက္ေတာ့ ယြန္းနာက သူ႔ကိုျပံဳးျပရင္း ကိတ္မုန္႔ကို ဇြန္းေလးနဲ႔အသာခပ္ယူရင္းစားေလသည္။ ကိုယ္သေဘာက်တဲ့ေကာင္မေလးျဖစ္ေနလို႔လားေတာ့မသိ။ ယြန္းနာကအစားအေသာက္စားေနရင္ေတာင္ လွေနၾကည့္ေကာင္းေနေလသည္။
ေက်ာလည္အထိ႐ွည္တဲ့ဆံပင္ကိုခပ္ျမင္ျမင့္ေလးစီးထားၿပီး အ႐ုပ္ပံုပါတဲ့တီ႐ွပ္ေလးရယ္ ဂ်င္းစကပ္အနက္ေရာက္အတိုေလးဝတ္ထားတဲ့ ယြန္းနာက႐ိုး႐ိုး႐ွင္း႐ွင္းေလးျပင္ဆင္ထားေပမယ့္လည္း ဂ်ီမင္ရဲ႕မ်က္လံုးထဲမွာေတာ့ နတ္သမီးေလးတစ္ပါးလိုလွေနေလသည္။
ကန္တင္းမွာ႐ွိတဲ့ ေယာက်္ားတိုင္းရဲ႕မ်က္လံုးေတြက ယြန္းနာဆီမွာက်ေရာက္ေနတာကိုေတြ႔ရေတာ့ ဂ်ီမင္ ဘာမဆိုင္ညာမဆိုင္အူတိုမိသြားရေလသည္။ ဒါေပမယ့္လည္း ဒီလိုအေခ်ာအလွေလးေဘးနားမွာ႐ွိေနခြင့္ရတဲ့ ကိုယ့္ကိုကိုယ္လည္း ေက်နပ္မိေလသည္။
ထိုအခ်ိန္မွာပဲ ဂ်ီမင္တို႔ထိုင္ေနတဲ့ ဆိုင္ထဲကို ဂ်ီဝန္နဲ႔ သူ႔ရဲ႕သူငယ္ခ်င္းေတြဝင္လာတာေတြ႔လိုက္ရသည္။ ဂ်ီဝန္သူငယ္ခ်င္းကလက္တို႔ၿပီး ျပတာေၾကာင့္ ဂ်ီမင္နဲ႔ယြန္းနာကိုေတြ႔သြားခဲ့ေလသည္။ အံကိုႀကိတ္ကာ စားပြဲလြတ္တစ္လံုးမွာဝင္ထိုင္လိုက္တဲ့ ဂ်ီဝန္ကိုၾကည့္ၿပီး ဂ်ီမင္စိတ္ထဲမွာေက်နပ္ေနခဲ့ေလသည္။
" ယြန္းနာႏႈတ္ခမ္းမွာ ခရင္မ္ေပေနတယ္..."
"ဟုတ္လား ဂ်ီမင္... ဘယ္နားေလးလဲဟင္ "
"ခနေလး ကိုယ္သုတ္ေပးမယ္..."
တစ္႐ွဴးယူကာ ယြန္းနာရဲ႕ႏႈတ္ခမ္းေထာင့္နားေလးမွာေပေနသည့္ ခရင္မ္ကိုသုတ္ေပးလိုက္ေတာ့ ဂ်ီဝန္ စားပြဲကိုလက္သီးဆုပ္ႏွင့္ထုလိုက္တာကိုေတြ႔လိုက္ရသည္။ ေတြ႔လား ဂ်ီဝန္ ယြန္းနာက ငါ့ေကာင္မေလးပဲ..။ မင္း မလုခ်င္စမ္းပါနဲ႔ငါ့ညီရာ..။
YOU ARE READING
Twins And Me
Fanfiction" မင္ဂ်ီမင္...မင္ဂ်ီဝန္.. !! " "ဗ်ာ...""ဗ်ာ..." "ဗ်ာ ကိုေနာက္မွာထားၿပီး လူေတြကအခုခ်က္ခ်င္းငါ့ေ႐ွ႕လာခဲ့စမ္း...." " မင်ဂျီမင်...မင်ဂျီဝန်.. !! " "ဗ္ာ..." "ဗ္ာ..." "ဗ္ာ...ကိုနောက်မှာထားပြီး လူတွေကအခုချက်ချင်းငါ့ရှေ့လာခဲ့စမ်း...."
