{ Zawgyi }
" ယြန္းနာ... ေစာင့္ေနရတာၾကာသြားၿပီလား "
" မၾကာေသးပါဘူး ဂ်ီဝန္ရယ္... ယြန္းနာလည္း အခုမွေရာက္တာ..."
ဆံပင္ကိုတစ္ဝက္စီးထားၿပီး ဆြယ္တာလက္႐ွည္ လိေမၼာ္ေရာင္နဲ႔ ဂ်င္းေဘာင္းဘီအျပာႏုေလးဝတ္ထားတဲ့ ယြန္းနာရဲ႕အလွက ေနဝင္ဆည္းဆာနဲ႔အၿပိဳင္လွပေနေလသည္။
" ယြန္းနာ ဘာစားမလဲ မွာေလ... ဒီဆိုင္က steak ေကာင္းတယ္ စားၾကမလား.."
" ဂ်ီဝန္အကုန္အက်ေတြအရမ္းမ်ားေနပါ့မယ္... "
" မမ်ားပါဘူး ယြန္းနာရယ္... ကိုယ္မွာလိုက္မယ္ေနာ္..."
ဂ်ီဝန္ စားပြဲထိုးကိုလွမ္းေခၚၿပီး steak ႏွစ္ပြဲမွာလိုက္သည္။
" မေန႔က ဂ်ီမင္အဆင္ေျပရဲ႕လားဟင္... ဂ်ီဝန္တို႔အကိုႀကီးက အရမ္းဆူေနေသးလား..."
ယြန္းနာရဲ႕ မ်က္ႏွာလွလွေလးကိုေငးၾကည့္ေနတုန္းမွာပဲ ယြန္းနာက ဂ်ီမင္ကိုအေၾကာင္းကိုေမးလာတာေၾကာင့္ ဂ်ီဝန္ feel ငုတ္သြားရေလသည္။
" ဆူတာေပါ့... ကိုႀကီးက အရမ္းစိတ္ဆိုးေနတာ... ဂ်ီမင္ကို ရည္းစားမထားရဘူး... ဘယ္ေကာင္မေလးနဲ႔မွမပတ္သတ္ရဘူးဆိုၿပီး ေျပာထားတာ..."
" ဂ်ီဝန္တို႔ ကိုႀကီးကလည္း ကလပ္ေလးသြားတာပဲကို ဘာလို႔ဒီေလာက္စိတ္ဆိုးရတာလဲ...."
" ကိုယ္ဆိုရင္ေတာ့ သြားလို႔ရပါတယ္... ေျပာရရင္ ဂ်ီမင္က နည္းနည္းဆိုးေတာ့ ကိုႀကီးအဲ့လိုထိန္းမွရတာ..."
" ဟုတ္လို႔လား ဂ်ီဝန္ရယ္.... ဂ်ီမင္ၾကည့္ရတာ လိမၼာတဲ့ပံုေလးပါ... ကေလးေလးနဲ႔ေတာင္တူေသးတယ္..."
" မ်က္ႏွာကသာကေလးနဲ႔တူတာ... အရမ္းဆိုးတာ ယြန္းနာမွမသိပဲ... ရည္းစားေတြလည္းတစ္ပံုႀကီးပဲ... အဲ့တာေၾကာင့္ ကိုႀကီးက သူ႔ကိုထိန္းေနရတာ..."
" ဟယ္... တကယ္ "
အ့ံျသတႀကီးျဖစ္သြားတဲ့ ယြန္းနာရဲ႕မ်က္ႏွာေလးကိုၾကည့္ၿပီး ဂ်ီဝန္စိတ္ထဲမွာေတာ့ ေပ်ာ္ေနခဲ့ေလသည္။ စိတ္မေကာင္းပါဘူး ငါ့အကို ဂ်ီမင္ရယ္...။
YOU ARE READING
Twins And Me
Fanfiction" မင္ဂ်ီမင္...မင္ဂ်ီဝန္.. !! " "ဗ်ာ...""ဗ်ာ..." "ဗ်ာ ကိုေနာက္မွာထားၿပီး လူေတြကအခုခ်က္ခ်င္းငါ့ေ႐ွ႕လာခဲ့စမ္း...." " မင်ဂျီမင်...မင်ဂျီဝန်.. !! " "ဗ္ာ..." "ဗ္ာ..." "ဗ္ာ...ကိုနောက်မှာထားပြီး လူတွေကအခုချက်ချင်းငါ့ရှေ့လာခဲ့စမ်း...."
