{ Unicode }
" ပျော်ရဲ့လား ကလေး...."
" ဟုတ် ကိုကို.... အရမ်းပျော်တယ်...."
ဂျီဝန်ရဲ့အဖြေကြောင့် ကိုကို့မျက်နှာလေးပြုံးသွားလေသည် ။ ကိုကိုပြုံးရင် နေမင်းရဲ့အလင်းရောင်လိုပဲနွေးထွေးလွန်းလှသည် ။ ဘယ်အချိန်ကစပြီးချစ်မိလဲဆိုတာ သတိမထားမိခဲ့ပေမယ့် အခုအချိန်မှာ ကိုကို့ကို သူ့အသက်လောက်ချစ်တယ်ဆိုတာကတော့ သေချာလေသည် ။
ကိုကို သူ့အနားမှာမရှိတော့ရင်ဆိုတဲ့အတွေးမျိုးယောင်လို့ တွေးမိရင်တောင် နှလုံးသားတစ်ခုလုံးဆွဲစုပ်ခံရသလို နာကျင်ရလေသည် ။ သူ့ဘဝတစ်လျှောက်လုံး ကိုကိုနဲ့သာအတူနေချင်မိသည် ။
ဆိုးလ်မြို့ကိုကျော်လာတာနဲ့ ပတ်ဝန်းကျင်တစ်ခုလုံး သစ်ပင်လေးတွေစိမ်းစိမ်းစိုစိုနဲ့ကြည့်ရတာ ရင်ထဲမှာအေးချမ်းသွားရလေသည် ။ ကိုကိုကအလိုက်သိစွာနဲ့ ကားမှန်ကိုဖွင့်ပေးတော့ ဂျီဝန် လက်ထုတ်ပြီး တိုက်ခတ်လာတဲ့လေတွေကို ထိတွေ့လိုက်သည် ။
သန့်ရှင်းလတ်ဆတ်တဲ့လေကြောင့် စိတ်တစ်ခုလုံးလည်း ပေါ့ပါးလန်းဆန်းသွားရလေသည် ။ အချိန်ခနအကြာမောင်းပြီးနောက်မှာတော့ အပန်းဖြေအိမ်ကိုရောက်လာလေသည် ။
ကားရပ်သည်နှင့်ချက်ချင်း အိတ်ကိုဆွဲပြီး ဂျီဝန် ကားပေါ်ကနေပြေးဆင်းလာခဲ့လိုက်သည် ။ တောအုပ်အသေးစားလေးကို နောက်ခံထားတဲ့ အပန်းဖြေအိမ်လေးက သိပ်ကိုလှပလွန်းသည် ။ ဒါကြောင့်လည်း ဒီမှာလာတည်းဖို့ ဘိုကင်ကို မနည်းယူထားရခြင်းဖြစ်သည် ။
ESTÁS LEYENDO
Twins And Me
Fanfiction" မင္ဂ်ီမင္...မင္ဂ်ီဝန္.. !! " "ဗ်ာ...""ဗ်ာ..." "ဗ်ာ ကိုေနာက္မွာထားၿပီး လူေတြကအခုခ်က္ခ်င္းငါ့ေ႐ွ႕လာခဲ့စမ္း...." " မင်ဂျီမင်...မင်ဂျီဝန်.. !! " "ဗ္ာ..." "ဗ္ာ..." "ဗ္ာ...ကိုနောက်မှာထားပြီး လူတွေကအခုချက်ချင်းငါ့ရှေ့လာခဲ့စမ်း...."
