{ Unicode }
" ပစ္စည်းတွေသေချာစုံအောင်ထည့်နော် ဂျီဝန်...."
" အေးပါကွာ... သိပါတယ် ပစ္စည်းကစုံရုံတင်မကဘူး ပိုပါပိုနေတာ...."
" အပိုပါတာက အရေးမကြီးပါဘူး ထည့်သာထည့်...."
" အိုကေ... အိုကေ "
မနက်ဖြန်သွားရမယ့် ခရီးအတွက် ဂျီမင်ရော ဂျီဝန်ရော စိတ်လှုပ်ရှားပျော်ရွှင်နေခဲ့ကြသည် ။ နှစ်ယောက်သား မနေ့ကတစ်နေ့လုံး သူတို့ရည်းစားတွေရဲ့ ကတ်ကိုကိုယ်စီယူကာ shopping ထွက်ခဲ့ကြသေးသည် ။
သူတို့ကသာ စိတ်တက်ကြွနေကြတာ သူတို့ရည်းစားတွေကတော့ အခုထိ အလုပ်တွေလက်စသတ်လို့မပြီးနိုင်ကြသေးပေ ။ တစ်ပတ်လောက်ပစ်ထားရမယ့် အလုပ်တွေအတွက် ပြင်ဆင်နေရလေသည် ။
" ဂျီမင် ရော့... လိုလိုပိုပိုဒါလေးဆောင်သွား..."
" ဟင် ဘာလဲ.... ဟာ ဂျီဝန် အစုတ်ပလုတ်ကောင် "
ဂျီဝန်လက်ထဲလာထည့်ပေးတဲ့ ပစ္စည်းကိုကြည့်ပြီး ဂျီမင် ရှက်သွားရလေသည် ။
" ကိုကြီးက အလုပ်များနေတော့ ဝယ်ဖို့မေ့ရင်မေ့နေမှာ ငါလည်း ကိုကိုမေ့နေမှာစိုးလို့ ဝယ်ရင်း မင်းတို့အတွက်ပါ ပိုဝယ်လာတာ...."
" ဘာတွေလာပေးမှန်းမသိဘူး... မလိုဘူး ရော့ ပြန်ယူ...."
" ဪ.... မင်းတို့က ဦးထုပ်မဆောင်းပဲ သဘာဝအတိုင်းပဲခံစားတာပေါ့လေ...."
YOU ARE READING
Twins And Me
Fanfiction" မင္ဂ်ီမင္...မင္ဂ်ီဝန္.. !! " "ဗ်ာ...""ဗ်ာ..." "ဗ်ာ ကိုေနာက္မွာထားၿပီး လူေတြကအခုခ်က္ခ်င္းငါ့ေ႐ွ႕လာခဲ့စမ္း...." " မင်ဂျီမင်...မင်ဂျီဝန်.. !! " "ဗ္ာ..." "ဗ္ာ..." "ဗ္ာ...ကိုနောက်မှာထားပြီး လူတွေကအခုချက်ချင်းငါ့ရှေ့လာခဲ့စမ်း...."
