{ Zawgyi }
" မင္ဂ်ီမင္.... မင္းကိုငါဘာေျပာထားလဲ ဘြဲ႔မရေသးခင္အထိဘာမလုပ္ရဘူးလဲ...."
"ရည္းစားမထားရဘူး club မသြားရဘူးလို႔ေျပာထားပါတယ္..."
"ငါေျပာတဲ့ အခ်က္၂ခ်က္လံုးကိုခ်ိဳးေဖာက္တယ္ဆိုေတာ့ ငါ့ကိုမ႐ိုေသဘူး.... ငါ့စည္းကမ္းေတြလိုက္နာစရာမလိုဘူးလို္႔ျပလိုက္တာလား ဂ်ီမင္...."
ဂ်ီမင္ဧည့္ခန္းထဲကဆိုဖာေပၚမွာ ေခါင္းငံု႔ထိုင္ေနၿပီး လက္ႏွစ္ဖက္ကိုတင္းတင္းဆုပ္ကိုင္ထားမိသည္။ ကိုႀကီးရဲ႕ေဒါသသံနဲ႔ေျပာတဲ့စကားေတြၾကားရံုနဲ႔တင္ ဂ်ီမင္ေခါင္းကိုေမာ့မၾကည့္ရဲေလာက္ေအာင္ ေၾကာက္ေနခဲ့မိသည္။
"မ... မဟုတ္ပါဘူး ကိုႀကီး "
"ဘာမဟုတ္ပါဘူးလည္း... ငါဒီေလာက္အတန္တန္မွာထားတဲ့ၾကားက မင္း ရည္းစားနဲ႔ club သြားတာေလ ငါ့စကားကိုကလန္ကဆန္လုပ္တာမဟုတ္လို႔ဘာလဲ...."
"ကြၽန္ေတာ့ ရည္းစားမဟုတ္ပါဘူး... ယြန္းနာနဲ႔က သူငယ္ခ်င္းေတြပါ...."
"အခုမွလာၿပီး စကားေတြအပိုမေျပာနဲ႔... ဒီေန႔ကစၿပီး မင္းအျပင္ထြက္ခြင့္ကိုပိတ္တယ္... ေက်ာင္းဆင္းတာနဲ႔ ငါ့ကုမၸဏီကိုလိုက္လာၿပီး ဝိုင္းကူေပးရမယ္... ၾကားလား "
"ဟုတ္ကဲ့ ၾကားပါတယ္...."
"သြား... အခန္းထဲသြားေတာ့ မင္းကိုျမင္ရတာ ငါေဒါသထြက္ရတယ္...."
ကိုႀကီးရဲ႕ေ႐ွ႕ကေန ဂ်ီမင္ကုပ္ကုပ္ေလးထြက္လာခဲ့ရသည္။ အခန္းထဲေရာက္သည္ႏွင့္ ကုတင္ေပၚမွာေမွာက္အိပ္ၿပီးဖုန္းသံုးေနသည့္ ဂ်ီဝန္ကိုေတြ႔လိုက္ရသည္။
"ျပန္လာၿပီလား ငါ့အကို... အေတာ္ေလးမွေပ်ာ္ခဲ့ရဲ႕လား..."
ဂ်ီမင္ကိုေတြ႔တာႏွင့္ေျပာင္စပ္စပ္ႏွင့္လာေမးသည့္ ဂ်ီဝန္ေၾကာင့္ ေဒါသကငယ္ထိပ္ကိုတက္လာရေလသည္။ ဒါေၾကာင့္ ေခါင္းအံုးကိုေျပးယူကာ ဂ်ီဝန္မ်က္ႏွာေပၚမွာဖိခ်ထားလိုက္မိသည္။ ဂ်ီဝန္က ဂ်ီမင္ရဲ႕ဗိုက္ကိုလွမ္းကန္တာေၾကာင့္ အေနာက္သို႔ယိုင္ၿပီးလဲက်သြားရသည္။
YOU ARE READING
Twins And Me
Fanfiction" မင္ဂ်ီမင္...မင္ဂ်ီဝန္.. !! " "ဗ်ာ...""ဗ်ာ..." "ဗ်ာ ကိုေနာက္မွာထားၿပီး လူေတြကအခုခ်က္ခ်င္းငါ့ေ႐ွ႕လာခဲ့စမ္း...." " မင်ဂျီမင်...မင်ဂျီဝန်.. !! " "ဗ္ာ..." "ဗ္ာ..." "ဗ္ာ...ကိုနောက်မှာထားပြီး လူတွေကအခုချက်ချင်းငါ့ရှေ့လာခဲ့စမ်း...."
