" ကိုယ့်ကလေးလေး ဘယ်သွားချင်သေးလဲ ကိုယ်တို့ လျှောက်လည်ကြမလား ဗိုက်တင်းနေတော့ ကိုယ့်ကလေးလေး အစာမကြေဖြစ်နေမှာစိုးလို့ပါ
ကိုယ့်ကလေးလေးကို စိတ်ပူလို့နော် က်ိုယ်ပြောနေရတာ "
စားပြီးသောက်ပြီးကုန် ထပြန်ဖို့လုပ်နေတဲ့ မင်းမြတ်ကုဋေကုဋာ တစ်ယောက် ခေါင်ခိုက်မဟာ ရဲ့စကားကြောင့် သူထိုင်ရမလိုလို ထရမလိုလို ဖြစ်နေလေရဲ့ ။
" ခင်ဗျား မပင်ပန်းဘူးလား ကျွန်တော်အိမ်ပြန်ချင်ပြီး
ခင်ဗျားကလေ ဂျပန်မူလီလိုပဲ တစ်ခုပြီးတစ်ခု ရစ်နေတာ
ဘယ်လို လူမှန်းကိုမသိဘူး "
" ကိုယ့်ကလေးလေးကို ချစ်တဲ့လူပေါ့ ဗျာ "
" ဘာ "
မင်းမြတ်ကုဋေကုဋာ ၏စကားသံလေးကိုနားထောင်ပြီး
သူ့ကို ဂျပန်မူလီ လိုပဲပြောလိုက်သောကြောင့် အသည်းတွေယားကာ ချစ်ကြောင်းပါသွားတော့
မင်းမြတ်ကုဋေကုဋာ ထံမှ အအော်ခံလိုက်ရပြန်လေသည်။
ဆိုင်ထဲကလူတွေကလည်း ကွက်ကာ ကြည့်နေကြတော့လေ၏ ။
" ကိုယ့်ကလေးလေး သူများတွေ ဝိုင်းကြည့်ကုန်ပြီး ကိုယ့်ကလေးလေး မရှက်ပေမဲ့ ကိုယ်ရှက်တယ် သွားရအောင် "
သူရှက်တယ် ပြောပြီး မင်းမြတ်ကုဋေကုဋာ ကို ချက်ချင်းပွေ့ချီလိုက်ကာ ဆိုင်ထဲက နေပြေးထွက်သွားသော ခေါင်ခိုက်မဟာ ကြောင့် ဆိုင်ထဲကလူတွေ ပါးစပ်ဟောင်းလောင်းသား ကျန်ခဲ့လေတော့သည်။
" အား ခင်ဗျား ချပေး "
" ကားပေါ်ရောက်မှ ချမယ် ကိုယ်ရှက်လာပြီး အော်မနေပါနဲ့ သူများတွေ ဝိုင်းကြည့်နေတယ် "
" ဘောပဲ ခင်ဗျားကြီးရဲ့ "
သေးငယ်သော သူ့ကိုယ်လုံးငယ်လေးနဲ့ ခေါင်ခိုက်မဟာ ကိုမရုန်းနိုင်ပေ။
နောက်ဆုံးတော့လည်း ကားပေါ်ပစ်ချခံလိုက်ရပြီး သူ့ကိုခါးပတ်ပေးကာ မောင်းထွက်သွားသော ခေါင်ခိုက်မဟာ နောက်ကိုသာ ပါသွားရလေပြန်သည်။
အိမ်ကိုတော့မဟုတ်ပေ။ ပန်းခြံ တစ်ခုကိုရောက်လာခဲ့ကြတာပေါ့။
ESTÁS LEYENDO
ခေါင်ခေါ်ဆောင်ရာ လိုက်ခဲ့မယ်
Romanceအသုံးနှုန်းများကြမ်းနိုင်ပါသဖြင့်18နှစ်မပြည့်သူများ 18ခါမဖတ်ကြဖို့ ကျွန်တော်တောင်းဆိုပါတယ်
