(+18)
Elleri, duvara yaslanan kadının iki yanında durdu. Çenesi başının birkaç santim üzerinde duruyordu. Şekerli şampuanın kokusunu uzun zaman sonra ilk defa bu kadar yakından ve sindirerek içine çekiyordu.
İkisi de kalbinin deli gibi attığını his...
Mehir ve Teoman'ın parodi hesaplarının açıldığını belirtmek isterim. Instagram'da
• mehirrosaakay • teomankaranakay
diye aratarak ulaşabilir ve takip edebilirsiniz. Bulamazsınız Instagram hesabım 'leyhizal' Takip ettiklerimden bulabilirsiniz.
Hepinizi görmek isterim 😊❤ Bu da bir bilgilendirme...
İyi okumalar o zaman ❤🍷
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
🍷 9. Bölüm 🍷
Aylarca peşinden koştu. Bu küçük kız çocuğunun ardından yapmadığı şey kalmamıştı. İlgisini çekmek için denemediği yol yoktu. Ve bir süre sonra başarılı da olmuştu. En azından ondan ufak gülümsemeleralabiliyordu adam.
Yılbaşı balosu... Bu sefer şehrin dışına yakın bir otelin zemin katındaydı kutlama. Otelin etkinlikler için tasarlanmış büyük salonlarından birindeydi. Çim bahçe karla kaplıydı. Havuz donmuş, hâlâ yağmaya devam eden kar taneleri havada süzülüyordu. Otelin yüksek duvarlarının içine yapılmış küçük ağaçlık alan bulundukları yerden çok sık bir ormanmış gibi dursa da aslında derinliği yirmi metre bile etmeyen bir alandı. Kar ve buzla kaplı ağaç dallarına ışıklar konmuştu.
Oturabileceği bir yer aradı genç kız. O sırada annesinin dikkatini çekti.
"Rosa... Taha'yı görmeye gelmeyecek misin?" Taha, babasının arkadaşlarından birinin oğluydu. Aynı yaştalardı ve aynı üniversitenin farklı fakültelerine gidiyorlardı. Çok cana yakın bir çocuktu ama Mehir her zaman ona karşı mesafesini korumuştu. Çünkü kıza göre oldukça yavaştı ve onun yanındayken boğulduğunu hissediyordu.
"Hayır. Oturacak bir yer bulsam daha iyi. Ona mutlu yıllar dilediğimi söyle, lütfen."
"Bu fevri tavırların çok olmaya başladı Mehir. Kendine gel!" Babası konuşmalarına sessizce dahil olduğunda genç kız başını kaldırarak dimdik durdu.
"Neden? Senin istediğin şeyleri yapmıyorum diye fevri mi oluyorum? Eğer oluyorsam da lütfen beni fevriliğimle yalnız bırak. Çünkü beni buraya getirmeni ben istemedim."
"Ben de dünyaya gelmeniama bazen bize sorulmuyor işte." Kimse duymasın diye fısıltıyla devam eden konuşmaları babasının ani sözüyle kesildi. Annesi şaşkınlıkla elini ağzına kapatırken Mehir ifadesizce baktı karşısındaki adama.
"Öyleyse burada kızın olarak kalmamın bir anlamı yok." Ve yanından geçip hızlı adımlarla kapıya ilerledi. O başına üşüşen bir insan yığını istemediği için sessiz olmaya çalışıyordu, babası ise cemiyetine rezil olmamak için. Annesi ise her ne kadar kızıyla gitmek istese de babasıyla kalmak zorundaydı. Yıllarca rol yapmaya alışmıştı. Ama şimdi tam anlamıyla hayatında anlamlı olan tek şey, kızı, uzaklaşırken arkasından dolu gözlerle bakmaktan başka bir şey yapamadı.
