ASİL ŞEYTAN

❄️SON AKŞAM YEMEĞİ❄️

"Parçalanan bir vazoyu yeniden eski haline getirebilir misin?"
Şeytani gülümseme yüzüne yayıldı.
"Getiririm."

Odamın içinde huzursuzca attığım 47. volta. Uygar dün gece beni ve Buğra'yı görmüştü. Acaba ne düşünüyordu? Kafamı uğursuz düşünceler doldurmaya devam ederken bir yandan volta atmaya devam ediyordum.
"Takılma bu kadar." Buğra'nın rahat ve umursamaz tavrı sinirlerimi bozmuştu.
"Senin umrunda değil ama Uygar'ın ne düşündüğü benim umrumda!" Buğra'nın bakışı aniden sertleşti ve çenesi kasıldı. İki adımda yanıma geldi ve bileğimden tutup bedenimi sertçe kendine çevirdi.
"O aptal orospu çocuğunu neden bu kadar umursuyorsun ha?!" Sesinin düşündüğümden sert ve yüksek çıkması irkilmeme sebep oldu ama kısa sürede kendime geldim ve aynı ses tonuyla bağırdım.
"O bana değer veriyor ve-"
Benden hoşlanıyor.
Aklıma geleni direkt söylemeden dudaklarımı birbirine bastırdım.
Buğra daha da gerildi ve gözleri karardı.
"Ve ne?! Konuşsana!" Sinirle bileğimi çelik gibi tutan parmaklarından kurtardım.
"Bu seni hiç ilgilendirmez. Git burdan beni yalnız bırak." Buğra aynı kararmış gözlerle bana baktı ve buz gibi sesiyle konuşmaya başladı.
"Bu konuşma burada bitmedi." Ardından kapıyı çarpıp çıktı. Sinirlenip yatağımın üstündeki yastığı alıp kapıya fırlattım ve arkasından bağırdım.
"SİKTİR GİT!"

❄️❄️❄️

Odamda volta atmanın sonucu bir yere varmayınca derin bir iç çektim ve yatağıma çöktüm. Kafamı biraz rahatlatmak için tekrardan bir şeyler yazmaya karar vermiştim. Oturduğum yatağımdan doğruluk çalışma masama doğru yöneldim. Hışımla defterimi ararken komodinin üstündeki telefonumun çalması hararetli defter arayışımı durdurdu.
Telefonu açmak için yöneldiğimde ekranda "Annem" yazısını görmemle durakladım. Acaba ne isteyecekti? Yoksa Murat bir şey mi yapmıştı?
Sakinleştim. Derin bir nefes aldım ve telefonu açtım.
Açmamla annemin neşeli sesinin kulaklarımı doldurması bir oldu.
"Selam canım nasılsın?" Sesi gereğinden neşeli geliyordu. Bu da ister istemez gerilmeme sebep oldu.
"İyiyim. Sen nasılsın?" Annem aynı neşeyle cevap verdi, "Bende iyiyim. Akşama müsait misin?"
Evet. Gerçekten bir şey isteyecek. "Evet müsaitim. Bir şey mi oldu?"
"Akşama bana yemeğe gelmeye ne dersin? Seni çok özledim. Hem konuşmamız gereken şeyler var."
Konuşmamız gereken şeyler var.
"Tamam gelirim. Ne konuşacağız?" Beni özlediğine tabiki de inanmamıştım. Acaba ne söyleyecekti?
"Akşam yemekte konuşsak daha doğru olur bir tanem. Saat 7'de seni almaya gelirim." Bıkkınlıkla iç çektim.
"Gelmene gerek yok babam beni getirir." Annemin neşeli sesine karşılık sesim zerre iç açıcı değildi.
"Tamam canım akşama görüşürüz."
"Görüşürüz."
Görüşelim bakalım.

                                         ❄️❄️❄️

Müthiş akşam yemeğine kadar vaktin geçmeyeceğini anlayınca can sıkıntısından patlamamak için Güneş ve Semih'i çağırdım. Aralarındaki elektrik azalmış ama daha barışmamışlardı.Dışarısı soğuk olduğu için kahvelerimizi almış oturuyorduk ve muhabbet mükemmeldi. Güneş heyecanla " Acaba annen seninle ne konuşmak istiyor?"
Derin bir iç çektim. "Bilmiyorum ama o Murat denilen adi şerefsizi göreceğim için çok gerginim. Umarım annem ondan ayrılmıştır." Semih hafif şaşkın yüzle bana baktı ve konuşmaya başladı. "Annenle hala birlikte olup olmadığını bilmiyor musun?" Aynı kayıtsız ses tonuyla cevap verdim.
"Hayır annemle pek konuşmayız. Daha doğrusu o benimle konuşmaz."
Yüzümün düştüğünü fark eden Güneş bir eliyle elimi tuttu diğer eliyle de omzumu okşadı.
"Merak etme bebişim hepsini beraber atlatacağız."

Arkadaşlarımın desteği çok iyi gelmişti. Ne olursa olsun yanımda olacaklarını biliyordum. Akşam gideceğimi Buğra'ya haber vermeyecektim ne de olsa Güneş ve Semih biliyordu onlar Buğra'ya söylerdi.