𝐓𝐡𝐞 𝐁𝐨𝐲 𝐎𝐧 𝐓𝐡𝐞 𝐓𝐫𝐚𝐢𝐧(Completed)

အပိုင်း ၂၀

[Unicode]

[ မင်္ဂလာကိစ္စက သေချာနေပြီ။ နောက်တစ်ပတ်အတွင်း သတင်းတွေမှာပါလာလိမ့်မယ်။ ]

အလုပ်ကပြန်ရောက်ရောက်ချင်း သူဌေးရှောင်းဟန်ရှို့က သူ့ရဲ့ကိုယ်ပိုင်စာကြည့်ခန်းထဲဝင်လို့ ဖုန်းပြောနေတယ်။ တစ်ဖက်က ဘာတွေပြောလာလဲမသိ။ သူ့ရဲ့ မျက်ခုံးတွေက ပင့်တင်သွားပြီး စားပွဲပေါ်တဒေါက်ဒေါက်ခေါက်နေတဲ့ ဘောပင်ကို စိတ်မရှည်စွာပစ်ချလိုက်တယ်။

[ တကယ်လို့ သေချာတယ် မသေချာဘူးဆိုရင်တောင် မင်းအတွက် သိပ်ခက်ခဲစရာကိစ္စဖြစ်စရာလား။ ခဏတဖြုတ်လေးလာတွေ့ဖို့ကို အရေးကြီးခွင်ကျယ်လုပ်မနေစမ်းပါနဲ့။ ]

[ ငါမျက်နှာပူစရာတွေ မဖြစ်ချင်ဘူး။ နောက်တစ်ပတ်အတွင်းရောက်အောင်လာခဲ့။ ဒီမှာစီစဥ်စရာတွေအပြည့်ပဲ။ ]

ဒီအေးစက်စက်မထုံသက်ထေး ပြန်ပြောနားမထောင်ကြောင့် သူဌေးရှောင်းဟာ သိပ်စိတ်ရှုပ်ရတယ်။ ပစ်ထားမကောင်း ဆွဲတင်မကောင်းနဲ့ ဘယ်လိုနေရာချပေးရမလဲဆိုတာ သူ့အနေနဲ့ တကယ်ကို အတွေးများရတုန်း။ လက်ရှိတွေးမိပုံအရဆိုရင်တော့ သူဌေးရှောင်းဟာ ဒီတစ်ခေါက်တွေ့ရတာနဲ့ တစ်ခါတည်း သူတို့မိသားစုရဲ့အမွေစားအမွေခံကို သူ မသေခင်မှာ အပြီးပြတ်လွဲပြောင်းခွဲဝေပေးဖို့ ရှေ့နေတွေနဲ့လုပ်တော့မှာဖြစ်တယ်။

သူဌေးရှောင်းဟန်ရှို့ဟာ စိတ်အိုက်အိုက်နဲ့ သူ့ရဲ့အပေါ်ကုတ်အင်္ကျီကိုချွတ်လို့ ထိုင်ခုံပေါ်ပစ်တင်ပြီးတာနဲ့ ဖန်ကရားထဲထည့်ထားတဲ့ရေကို ရေခွက်ထဲ​ငှဲ့ချလိုက်တယ်။ တစ်ချိန်တည်းမှာပဲ တံခါးခေါက်သံနဲ့အတူ ဝင်လာတဲ့သူက ကျွင်းဖေး။

သူမက လက်ထဲမှာ ကော်ဖီဗန်းကိုကိုင်းရင်း ချိုင်းကြားမှာတော့ ပိုက်ဆံအိတ်ခပ်ကြီးကြီးကို ညှပ်ထားတယ်။ ပြီးတော့ ဒီကနေ့ သူမရဲ့ဝတ်စားထားပုံက တောက်တောက်ပြောင်ပြောင်နဲ့ လူအထင်ကြီးလောက်စရာဖြစ်နေတယ်။

"ရေအများကြီးမသောက်ပါနဲ့ဦး။ ကျွန်မ ရှင့်အတွက် ကော်ဖီယူလာတယ်။ "

အပြောကချိုချို အပြုံးကနုနုနဲ့ အသက်အရွယ်ရနေတာတောင် သူမရုပ်ရည်က အမောပြေစရာဖြစ်ရလောက်အောင် နူးညံ့ပြေပြစ်တဲ့အနေအထား။ သူဌေးရှောင်းက သူ့မိန်းမရဲ့အပြင်အဆင်ကိုသေချာကြည့်ရင်း ကမ်းပေးလာတဲ့ ကော်ဖီခွက်ကို တစ်ငုံယူသောက်ကြည့်တယ်။