Eyes Don't Lie

Chapter 38

Our dinner ended with my thoughts of marrying Vernon and building a family with him running on my mind. Kanina ay nakilala ko rin ang Papa ni Vernon. Vernon's a carbon copy of his father. Bukod sa mukha ay nakuha rin nito ang ugali ng Papa niya. Silent and always looks so serious.

Nang una kong kita sa Papa niya ay bumalik sa alaala ko ang unang pagkikita namin ni Vernon. Gano'n na gano'n ang mga mata niya tuwing tumititig sa akin. Cold like his blue eyes. Ngunit nang tumagal at nakilala ko siya, the ice on his eyes melts. And all I can see is the always sweet and caring Vernon.

"Are you tired?" he asked then wrapped his arms around my stomach.

Kasalukuyan kaming nakahiga sa kama niya sa condo niya. Dalawang gabi ko ng hindi nauuwian ang condo ko at mukhang balak ko na atang lumipat sa katapat na unit nito.

I shook my head in response. "Vernon..."

"Hmm?" he played his fingers on my stomach and draw circles on it.

"Do you remember when we talked about our dreams?"

"I can remember that. You said you wanted to claim the universe. Why is it?" Bahagyang umahon ito sa pagkakahiga at hinapit pa ako lalo palapit sa kaniya.

"Then..." I swallowed hard. "I'm ready. I mean, my answer to your dream..."

Nahinto ang naglalaro nitong daliri sa tiyan ko. Saglit itong natahimik at ang tangi ko lamang naririnig ay pagbuga nito ng hininga sa batok ko.

Nilingunan ko agad ito dahil hindi ako nakakuha ng tugon. I pouted when he only stared at me.

"Ayaw mo ba?" I asked.

He raised his hands and reached for my face. Sa halip na sagutin ako ay pinatakan ako nito ng halik sa labi. Agad akong napapikit doon.

So... it's actions speaks louder than words, ha?

Pinamulahan ako sa iniisip na ginagawa na namin ito ngayon.

"And... cut!" Nagpalakpakan ang mga staff nang matapos kami sa taping ng bago kong commercial.

I was wearing a Santa Claus girl version costume. Kanina pa kami nag-umpisa kaya nang matapos at magpalit ako ng damit ay pagod na pagod ako.

"Ma'am Astrid, o-order na po ba ako ng madalas niyo pong lunch?" Inilingan ko agad si Perry na kakabalik lang mula sa bakasyon niya. I have three PA, at isa na roon si Perry na matagal ko ng kilala.

Saglit akong napaisip sa garden salad at baked chicken na madalas kong kinakain tuwing lunch. I imagined eating it and it left a bad taste on my mouth since I only ate a slice of bread ealier. I wouldn't probably gain my energy if I will only eat that.

"I want rice, Perry..." I yawned. "Please wake me up after 30 minutes. I will just... take a nap..." Inaantok kong saad bago nakatulog. I even heard Perry asking me of things, but I was so tired to even answer it.

The next thing I woke up was when Perry informing me that I only have fifteen minutes to eat my lunch because I have a schedule na.

Pinagalitan ko pa si Perry na hindi agad ako ginising, ngunit ang sabi niya ay masyado akong antok na antok na nakailang tawag na siya at hindi pa rin ako magising. Good thing we're already on the location at ako na lang talaga ang hinihintay.

Napilitan tuloy akong bilisan ang pagkain ng fried chicken na in-order ni Perry sa isang fast food chain. Ang sabi nito ay hindi niya raw alam ang gusto kong kainin na ulam kaya iyon na lang ang binili niya. I didn't complain na lang because it's delicious. I will just declare it's my cheat day today.

I only had five minutes to freshen up. Buti na lang ay na-late ng ilang minuto ang live interview kaya hindi naman ako nagmukhang late. I was on time at may oras pa para ayusan ako ulit at konting rehearsal bago nag-umpisa.