Eyes Don't Lie

Chapter 1

Ang sabi nila kapag ang tao nagsisinungaling, sa mga mata ka lamang tumingin. Dahil ang mga mata raw, kailanman ay hindi kayang magsinungaling.

I looked at the guy in front of me, kneeling and asking to court me. He's a basketball player, narinig kong sabi ng mga kaklase ko. Sikat daw ito at magaling maglaro, laging MVP. I tried to look at his eyes if he's sincere or what. Nag-uumapaw sa tuwa ang mga mata nito nang masalubong ko ang titig niya.

"Pumayag ka na! Ligawan pa lang naman, e!" Kantyaw ng isa kong kaklase. Naghiyawan ang mga tao sa paligid at sinang-ayunan ang nagsalita.

My classmates are right, he will just court me. It's not as if he's asking for my hands to marry him or what. I tried my best to smile genuinely. Because the truth is, being in a relationship isn't my priority right now, but it's not actually bad to try... right?

"Of course," I said. My classmates and his team cheered. Tila nanalo sa isang laro sa sobrang ingay. We're lucky that it's not class hour, or else we will all end up in the guidance.

"Thank you, Astrid. Hindi mo pagsisisihan ang pagbigay mo sa akin ng chance." he said then smiled at me. Lumapit ito sa akin upang hagkan ako kaya hindi na ako nakapalag pa nang ikulong niya ako sa bisig.

Uh, is it legal to hug someone you're courting?

Pilit ang ngiti ko dahil sa pagkailang sa pagkakayakap niya. Buti na lang ay mukhang bagong ligo ito, kung hindi ay itutulak ko talaga siya palayo kung pawisan niya akong yayakapin.

"Is it really normal?" I asked my friends while spending our free time in the cafeteria. They were in the cafeteria when that 'asking-for-my-hands-to-court-me' happened.

"Duh, Astrid! You're too innocent talaga. Sila Camilla at Shawn nga magkaibigan, naghahalikan, e!" Irap ni Katya sa akin, waring hindi makapaniwala sa tinatanong ko.

"You are such a bad influence for Astrid, Katya! Don't listen to her, Astrid!" Suway ni Wena dito. Napangiti naman ako roon dahil mag-uumpisa na namang magtalo ang dalawa.

"You see, Wena. Minsan kailangan din nating turuan si Astrid ng mga masasamang bagay, para hindi siya mauto ng mga mapagsamantalang tao." Katya said. Nilakasan pa nito ang kaniyang boses at napairap. "Oh, speaking of the bad bitch." she said with an irritated voice.

"Hi, Astrid!" Bati ni Yvie sa akin. She's a grade nine student. Naging kaibigan ko nang maging representative kami pareho ng intramurals. She has this long straight hair with a bunny clip on it. Her tan color really suits her. A beauty of Pilipina, indeed.

"She's not bad naman, Katya." Pagtatangol ko dito at kinawayan si Yvie pabalik. Umupo ito sa tabi ko at nilingkis ang braso sa akin.

"Hi Katya and Wena!" She greeted to them.

"Nice to see you, Yvie." Wena greeted back.

"There's nothing nice seeing her, Wena." Bulong ni Katya na mukhang narinig din ni Yvie.

Kumalas sa pagkakakapit sa akin si Yvie at biglang tumayo. Pilit ang ngiti nito. "U-Uh, I need to go na pala. Bye!" Mabilis itong umalis sa tabi ko.

"That's rude, Katya." I said when Yvie vanished on our sight.

"I know Yvie has a bitchy attitude, but that doesn't mean you need to be mean to her. She's still a human, she has feelings too. She's young and naive with things around her." Katya chuckled and rolled her eyes.

"Look who's talking. You're the one that's naive with things, Astrid! Pinaplastik ka na nga, hindi mo pa nahahalata!" Mabilis naman siyang nahampas ni Wena at sinabing hinaan ang boses nito. Paano ay may napapatingin na sa amin dahil sa lakas ng boses niya.