Eyes Don't Lie

Chapter 14

It's already nightfall when I arrived home. Saglit lang nagtagal si Fran sa amin dahil nagpaalam na rin siyang uuwi na. It's a tiring trip. Diretso agad ako sa kwarto ko at natulog. The next thing I woke up, it's already ten in the evening.

I decided to change my clothes and do my usual night routine. Nang matapos ay tiningnan ko ang cellphone na pinahiram ni Vernon sa akin. Naka-download na rin ang mga application na kadalasang ginagamit ko, so I just logged in.

Notifications bombarded me after logging in, most of it are from Katya! I forgot messaging her!

Katya:

Naputol ang tawag?

What happened?

They are here! Kaso kulang.

We attended a birthday party. I didn't know it's their Uncle's birthday party! Buti na lang ay sumama ako at nagpaganda!

Astrid!

Busy?

Hey!

Natigil lang ako sa pag-scroll nang makita ang sinend niyang photo. Apat na kalalakihan ang nandoon, the one is familiar. It's Sean! Ang tatlo ay hindi gaano, but I know their name, since I stalked them on their social media accounts already.

Katya:

They are so handsome!

Still there?

I will call you later.

Good morning! My morning is so good, Astrid! Sean Alvarez talked to me! Nakamayan ko pa!

They are like F4! Tapos ako iyong bidang babae! Oh, my gosh, Astrid!

Are you still busy? Call me when you're not na.

Napailing-iling ako roon. So, Vernon didn't attend the party, since he's here in the Philippines. Maybe he's busy with something?

I pouted when I remember, he said he's on vacation.

Umikot ako sa higaan upang dumapa at nagtipa ng sasabihin kay Katya. Should I tell her Vernon's in Palawan? Siguro kung tatanungin na lang niya.

Magtitipa dapat ako upang reply-an ito nang siya na ang tumawag sa akin.

Sinagot ko agad iyon at binuksan ang bed side lamp.

“Astrid!" Bungad niya agad sa akin.

“You're so hyper, Katya." Irap ko.

Sa halip na mainsulto ay humalakhak lamang ito at tumili.

“Oh, my gosh! Oh, my gosh! They are so gwapo, Astrid! Nakakapanlambot ng tuhod! Buti na lang talaga ay sumama ako kila Mom!"

“Buti hindi tumulo ang laway mo?" Panunukso ko.

“I won't do that! That's gross! Bad impression iyon, 'no! Kaso saglit lang ang pag-uusap namin dahil lumipat agad siya ng table, pero nakakakilig pa rin." she giggled.

“Sayang at wala si Ross. Kumpleto na sana silang knight in shining armor ko." Kung may tubig lang akong iniinom ay baka nasamid na ako.

“Knight in shining armor? Seriously, Katya? Baka ikaw pa nga ang nang-aapi, you don't need a knight in shining armor." Natatawa kong saad. I never imagined Katya being the naaapi.

“Kill joy, Astrid!" Napairap na lang ako roon. “Pero bakit wala kaya si Ross? Gusto ko pa naman siyang makita rin." Napaahon ako sa pagkakahiga roon.