Unicode
မိုးပြာရောင်tentလေးအတွင်း၌ ဘက်ထရီမီးလုံးငယ်၏ ပြာလဲ့လဲ့အလင်းရောင်မှလွဲ၍ နေရာအတော်များများ၌ အမှောင်ရိပ်တို့ကသာ ကြီးစိုးနေသည်။ အလွန်တရာဆိတ်ငြိမ်နေမှုကြောင့် မရပ်မနားအော်မြည်လျက်ရှိသော ပုရစ်အော်သံတို့ကိုပင် အတိုင်းသားကြားနေရ၏။
"ရာရာ"
တိုးသဲ့သဲ့ခေါ်သံက အချိန်အတန်ကြာသည့်တိုင် ပြန်ထူးသူ နတ္ထိ။
"မင်းမအိပ်သေးတာ ကိုယ်သိတယ်"
ကျောပေးအိပ်နေသော အဆိုးအပေကောင်လေးဆီမှ ကျစ်ခနဲစုတ်သပ်သံနှင့်အတူ တစ်ဖက်လှည့်လာသောခန္ဓာကိုယ်ကြောင့် အမှောင်ထဲတွင်ပင် ပြုံးမိသွားရသည်။
"ဘာကိစ္စလဲ ပြော"
ရန်လိုနေတဲ့အသံလေးက ဒီနေ့ကျမှ ပိုနားထောင်လို့ကောင်းနေသလိုလို။
"ဒီကပြန်ရင် ကိုယ်တို့ထပ်မတွေ့ရတော့ဘူးနော်"
ရန်ဖြစ်ဖို့တာစူနေသည့် ကြောင်ရိုင်းလေးက တဒင်္ဂလောက်တော့ တိတ်ဆိတ်သွားသည်။
"ကိုယ်တော့လွမ်းနေရတော့မှာပဲ"
"ကျွန်တော်ဖျော်ပေးတဲ့ကော်ဖီကိုလား"
တစ်ခါခံထားရဖူးသည်မို့ အမှတ်သညာကြီးစွာ ငေါက်ခနဲပြန်ပြောလာသည့်ကောင်ကလေး။
"ဟင့်အင်း မင်းကို"
ခပ်တိုးတိုးကျိန်ဆဲသံကို မပီမသကြားလိုက်ရသည်။ အသံမထွက်ဘဲ သွားတွေပေါ်သည်အထိ သဘောတကျရယ်လိုက်မိရင်း..
"မင်းရှက်နေတယ်လို့ပဲ ကိုယ်ယူဆလိုက်မယ်နော်"
"ခင်ဗျားအဖေကို ရှက်နေပါလား"
"ဟေ့ ဟေ့ အဲလိုမပြောရဘူးလေ"
ဆုံးမသလိုဆိုလိုက်တော့ ကြောင်ရိုင်းလေးက စိတ်ဆိုးမာန်ဆိုး..။
"ဘာလို့မပြောရမှာလဲ..ခင်ဗျားအဖေပဲ ကျွန်တော့်အဖေမှမဟုတ်တာ"
"ကိုယ့်အဖေကလည်း နောက်ဆို မင်းယောက္ခမဖြစ်လာမှာပဲလေ"
"ဟေ့လူ"
အနားကိုပိုတိုးလိုက်တော့ ကောင်လေးက တွန့်ခနဲဖြစ်သွားသည်။
