Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Gecenin karanlığı hissettirir yalnızlığı.
Taehyung
Bu gün balo yapılacak gündü. Hazırlıklar hızla devam ediyor. Akşam altıya güzel bir balo salonu hazırlamaya çalışıyorlardı. Seokjin bir Kont ünvanını taşısa bile. Balo hazırlığını tüm dikkatiyle ve emirleriyle yönetiyordu.
Savaşın üzerinden tam iki hafta geçmişti. Ben gittikten sonra alfalarıma karşı çıkan bütün alfalar ölmüştü. Siyaset idamımla konuşurken savaşımla susmuştu. Çünkü İngiltere'nin sanı-gücü bütün ülkelere duyurulmuştu. Bütün ülkeler artık bizden korkar olmuştu.
Siyasete veya başka ülkelere sadece bir ay mühlet veriyordum. Hepsinin çenesi teker teker açılacaktı. Sadece zamanını bekliyorlardı. Bende yatağımda mutlulukla akşamı bekliyordum. Mutluydum iki hafta önce baykuşun dedikleri bile morelimi bozamamıştı.
Bu gece diğer ülkelerdende prensesler ve prensler gelecekti. Erkek omegalar sadece bir kaç tane bilindiği için. Kraliyet ailesinde sadece dişi omegalar ve betalar vardı. Sadece şu ana kadar kraliyetten dikkatimi çeken bir omegayla birlikte olmuştum. Ve oda bu akşam baloya gelecekti. Üvey kuzenim diye demiyorum. Savaşçı bir kişiliği vardı ve böylece en sevilen üvey kuzendi.
Yanımda kıpırdanan kişiyle dikkatimi o yöne verdim. Esmer siyah saçlı bir beta. Sıkıntılı bir nefes verdim. Betanın konuşması ile arkamı döndüm.
"Majesteleri bu çok güzeldi." deyip kalın sesiyle konuşmasıyla yüzümü buruşturdum.
"Artık gidebilirsin." tek kelime dememle biraz durup yataktan kalktı. Üzerini giyinip arka kapının sesi gelmesi ile o kapıdan çıkıp gittiğini anladım.
Bende çıplak şekilde akşam olana kadar uyumaya karar verdim.
🍀🍀🍀🍀
Jimin
Küçük odamda camdan dışarıyı izliyordum. Yeşillikler yoncalar, güller, laleler çok güzeldi. Penceremin önüne gelen papağanla kıkırdayarak camı açtım. Odaya girip omzuma konmasıyla kıkırdadım tekrardan.
Bebek, çiçek ve meyve karışımı koktuğum için kuşlar çok seviyordu beni. Bende onları seviyordum. Kağıt kaleme dökemediklerimi. Mutluluğumu, sevincimi, hüznümü bu güzel papağana anlatıyordum. Genç bir papağandı. O'nu kuş yuvasından düştüğünde bulmuştum.
Soğuktan donmaması için evime alıp yem kırıntılarıyla büyütmüştüm. Annesi yoktu. Evime aldığım günden sonra annesini aramaya başlamıştım. Ama hiçbir yerde yoktu bütün yuvalara baksam bile. Bende kendi istediğim gibi özgür bir papağan yaratmıştım.
Rengarenk deseniyle, siyah göz bebeğiyle, sinirli bakışıyla, büyük kanatlarıyla çok güzeldi. Omzumda dururken kıyafetimin boyun kısmını çekiştirirmeye başladığında ona doğru döndüm. Siyah göz hareleriyle heyecanla tepede olan krallığı gösteriyordu.
