Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Jimin
"D-delta" bedenimde hissettiğim acılar olsa bile dudaklarımdan hatırladığım bedenin kurdu döküldü. Bedenime sanki cam kırıkları batıyordu. Niye kalbim bu kadar sızlıyordu. Sanki kötü şey olacak gibiydi.
"M-majesteleri" dudaklarımdan seviştiğim, bedenime ilk kez dokunan adamın sanı dökülüyordu. Ben ona ismi ile hiç seslenmemiştim.
"Gözlerini aç jimin. Bana bak bak ki sevdiğin adama koş." cızırtılı sesle konuşan, kalbimizin bir olduğu kişinin sesini duyuyordum. Bana dediklerini hatırlıyordum.
'Uyan ki deltanı üzme.' bunu söylemişti bana değilmi. Benim acıyan gözlerimi açmam gerekiyordu.
"Doğru hatırlıyorsun jimin. Bu sefer unutmuyorsun. Doğruyu, olması gerekeni, deltanı hatırlıyorsun. O'da seni hatırlıyor ama üzgün. Senin bedenin sızlıyor onun kalbi acıyor. Hadi gözlerini aç ve bana bak." acıyordu gözlerim, Açamıyordum gözlerimi canım yanıyordu. Ama ne uğruna olursa olsun çabalamalıydım. Canım acısa bile birbirine yapışan göz kapaklarımı yavaşça ayırıp karşıma çıkan tavana bakmaya başladım.
"Aferin jimin. Böyle devam et, sen güçlü ol'ki deltan intikamınızı alsın. Ama bundan önce sevdiğin adamı yapacağı hatadan çek kurtar." o kişinin hışırtılı sesi kulaklarıma doldu. Ben tavana bakarken gözlerimin önüne iskelet gibi gözüktüğü bedeni ile geçti. Gözlerimi kapatmamak için kendimle savaş verdim. Parmaklarımı neresi olduğunu bilmediğim oda'da kıpırdatmaya başladım. İçimde ki korkuyla altımdaki çarşafı avcumun arasına aldım.
"Iıı benden korkma jimin. Sana zarar vermeyeceğim. Sana sevdiğin adamı göstereceğim. Git ve sevdiğin kişiyi kurtar. Uçsuz bucaksız suya batmadan çıkar onu. Bedeni akıntıya kapılmadan dudaklarına yapış sevdiğin adamın."
Ne demek istiyordu. Anlamıyordum kimin dudaklarına akıntıya kapılmadan yapışacaktım. Majesteleri neredeydi. Hatırlatığım göğsüne elimi koyup okşadığım adam neden başımda değildi.
"Gözlerime bakki gör. O sensizliğe dayanamadı." dedikleri ile korkmadan anında boş, karanlık gözlerine baktım. Gözleri yoktu sadece boşluktan ibaretti ama bakıyordum.
Saniyeler sonra gözlerinde yanan ışıkla gözlerimi kıstım. Ama karşımda gördüğüm şey... Bu olamazdı bedenime dokunan bana en güzel ilkimi veren adam, çıplak hatırladığım pürüzsüz teni ile uçurumun kenarında yatıyordu.
"Majesteleri o... O ne yapıyor orada. O-orası orası bizim seviştiğimizin sabahı bedenimi bıraktıkları yer değilmi." benden uzaklaşması ile bedenimde ki sızıları unutup doğrulmaya çalıştım. Gözlerimden ona bir şey olacak korkusuyla anında yaşlar akmaya başlamıştı. Yanaklarıma hızlıca akan göz yaşlarım yere düşüyorlardı, canım yanıyordu. Ona kavuşamadan, onu kayıp mı edecektim?
