HIS PLAYBOY M-preg

CHAPTER 32

(Beware! Not yet edited)

-MATT

"Hindi mo ba kakausapin si Austin anak? Simula nang magising ka dalawang araw na ay ni isang beses hindi mo pa siya pinapapasok dito sa loob ng kwarto na kinalalagyan mo. Kawawa naman yung tao anak, simula ng maisugod ka dito sa hospital hanggang ngayon ay hindi pa yan umaalis. Ni hindi na nga yan kumakain at natutulog ng maayos. Ano bang plano mo sa inyong dalawa?" Tanong sa akin ni Mama habang binabalatan niya ang apple na kakainin ko.

"Ma, hayaan niyo siya. Sa ngayon ayaw ko pa siyang makita. This would not be happend if only he told me earlier" I replied while scrolling through my phone.

"Hindi mo naman masisisi si Austin , Matt. Kahit papano ay na iintindihan ko kung bakit nya iyon na gawa sa iyo. He is just protecting you. May mga bagay talaga na kung minsan kahit alam nating makakasakit sa isang tao lalong lalo na sa mahal natin ngunit alam mong makakabuti ito sa kanya ay gagawin mo parin. Austin may hurt you but you should also understand why he did that. Hindi lang kayong dalawa ang maaapektohan nito anak, you have a baby to think about so kung hindi mo pa siya mapapatawad o gustong makita ngayon ay naiintindihan ko. I respect your decision because
at the end of the day anak parin kita and I love you and wanted what's best for you and to my apo"

Hindi ko alam kung ano Ang sasabihin ko sa sinabi ni mama. I was speechless. Alam ko din naman sa sarili ko na may kasalanan din ako sa nangyari. I realized something that I should not over react on those things, I should have let Austin explain and told me why did he do that or what did exactly happen. Pero ito ako I blame him and shut him down. I should feel sorry for myself ng dahil sa nangyari I just put in danger not just mine but ours baby's life also.

Bigla akong napaluha dahil dito. Mabilis naman akong niyakap ni mama.

"Am I a bad person Mom?" Hindi ko mapigilang tanong.

Umiling si mama"Don't say that, you are not a bad person anak. Everyone of us did somethings that are not good but that doesn't make us a bad person, Okay?"

"B-but , I did and say something to him that I shouldn't have! I even let my emotions takes over and...and... Oh my God! Mom!... I don't know what to do if something happens to our child because of what happened. Hinding hindi ko mapapatawad ang sarili ko." Humagagulgul kong sabi.

"That's enough son ... Hindi makakabuti sayo to. Nothing happened to you and to your baby.. so stop now" She said while hugging me tightly.

I just keep on crying on my mother's arms 'till I fall asleep.

Pagkagising ko ulit ay hindi na si mama ang katabi ko kundi si Austin. He is sleeping beside me. I tried not to make big movements para hindi ko siya magising. Humarap ako Ng higa sa kanya and  I look at his sleeping face. Now that I see him after two days ay pansin ko ang kunting pagbabago sa hitsura niya. He looks so stressed and tired. Medyo namamayat din siya ng kunti at kapansinpasin ang pangingitim ng ilalim ng kanyang mga mata at may tumutubo na ding balabas sa kanya. He look older.

But still he is attractive in my eyes.

Nagulat ako ng makita kung seryoso na pala siyang nakatingin sa akin. Hindi ko naman mapigilang hindi pamulahan ng pisnge dahil dito.