လမ္းႀကံဳလိုက္လာတယ္

လမ္းႀကံဳလိုက္လာတယ္(၁၈)

**လမ္းႀကံဳလိုက္လာတယ္ (၁၈)**

ငထက္ ‌ေသၿပီ ဆိုတဲ့ သတင္း သီရိၿမိဳင္ ၾကားရေလၿပီ။
ေသတာမွ အေသဆိုး။
ထေနာင္းလွနဲ႔ ရြာသာရြာၾကား ေတာလမ္းမွာ ေသတာ တဲ့။
အမူးလြန္ၿပီး ေမွာက္လဲလို႔ ေသတာလို႔ ေျပာၾကသလို အခ်ိဳ႕က သရဲကဂုတ္ခ်ိဳး၊လည္ပင္ညစ္လိုက္လို့ ေသတာလို႔ လည္းေျပာၾကသည္။

" မ်က္လံုးေတြ ျပဴ းထြက္ေနၿပီ လ်ွာတစ္လစ္ႀကီးနဲ႔ ေသေနတာမ်ား ေၾကာက္စရာႀကီး "

စတဲ့ စကားသံေတြ ၾကားရေလေလ သီရိ ၿမိဳင္
စိတ္တို႔ေျခာက္ျခားေလေလ ။

"နီလာလြင္"

ထိုအမည္ကို မၾကာခဏေရရြတ္မိသည္။ေရရြတ္မိတိုင္း ေျခာက္ျခားရစၿမဲမွာ သီရိၿမိဳင္။

"ငါ့ အလွၫ့္ ဘယ္ေတာ့ေရာက္မလဲ "
ဟု
ေတြးကာ မရႊင္မပ်ျဖင့္ ေနရသည္မွာ ေန့စဉ္ရက္စက္။
ေဆြရင္းမ်ိဳးရင္းေပမို႔ ငထက္နာေရး ကို ကူညီေပးရသည္။ထိုစဉ္က ရြာ့အျပင္ ေသဆံုးတဲ့ ဘယ္သူ႔ ရုပ္ခႏၶာကိုယ္မဆို ရြာထဲသို႔ အသြင္းမခံၾကတာ ရြာဓေလ့ပင္။ ဒီေတာ့ ရြာအေနာက္ေပါက္၊ရြာအဝင္က ေညာင္ပင္ႀကီးေအာက္မွာ စင္နိမ့္ထိုးလို႔ မသာထားရသည္။ လူေသတာျခင္းအတူတူ
အစိမ္းေသ ဆို ပိုေၾကာက္ၾကသည္။ ေၾကာက္ေပသိ သံုးရက္ထားၾကျပန္ေရာ။
ေဆြႀကီးမ်ိဳးႀကီးလည္းျဖစ္၊ သီရိၿမိဳင္ မ်က္ႏွာလည္းရိွေလေတာ့ ေညာင္ပင္ေအာက္က အစိမ္းေသမသာခမ်ာ မ်က္ႏွာမငယ္ရ။
ညလံုးေပါက္ ဖဲရိုက္သူ၊ ကတ္ရိုက္သူ၊ အေလာင္းေစာင့္သူမ်ားနဲ႔ အေလာင္းထားရက္
ေနာက္ဆံုးညပင္ေရာက္ခဲ့ၿပီ။
.......................................

"ငါ့ေကာင္ႀကီး ကူညီစမ္း မစစမ္း‌ ေဟ့"

ကိုဘဒင္ က ငထက္နဖူးကို ပိုက္ဆံနဲ႔ တျဖန္းျဖန္းရိုက္တယ္။ ၿပီး‌ေတာ့ ဖဲဝိုင္းစီသြား
တယ္။

"တစ္အိမ္လို ေဟ့ "

ဖဲဝိုင္းက အခ်က္ျပသံေၾကာင့္

"ငါ လာၿပီ "

ကိုဘဒင္က လြတ္ေနတဲ့ေနရာ တင္ပ်ဉ္ေခြထိုင္ခ်ကာ

"ငထက္ေရ ဝိုင္းစၿပီေဟ့"

လို႔ ေအာ္ပါေလတယ္။သူေအာ္သံ ေၾကာင့္ က်န္တဲ့သူမ်ားက ငထက္အေလာင္းကို လွမ္းၾကၫ့္ၾကတယ္။ စိတ္ထဲ မသိုးမသန႔္ျဖစ္သြားၾကတယ္။