we found love ✓

24: True Love's Kiss

Bir Buçuk Ay Sonra, 15 Ekim

Omegaya göre bot sezonu açılmıştı.

Gökten toprağa ufacık bir damlanın düştüğünü gören Jungkook yanındaki bedeni heyecanla sarsıp "Eve gidip kışlıklarımızı çıkarmamız gerek." dedi. İrileşmiş gözleri kafasında şimdiden kışa dair hazırlık planları yaptığını gösteriyordu. Eşi, omegasının söylediğiyle radyonun sesini kısıp camları indirdi. Isınabilmek için açtıkları klimanın sıcaklığıyla Jungkook'un tanımına göre, ılık ama soğuğa yakın ılık havanın birleşimi tüylerini ürpertmişti.

"Sonunda!"

Taehyung biriciğinin heyecanına tebessüm etti. Bir eli direksiyondayken bir elini de eşinin uyluğunu yerleştirmiş ve okşamıştı. Sonbaharın gelmesiyle birlikte sararan yaprakların görüntüsü çok hoş duruyordu.

Alfa yine de bir süre sonra camları kapamıştı. Esen rüzgar hasta edecek türdendi, bir de arabayı hızlı sürünce daha çok rüzgar yiyordu omegası. Daha dışarının tadını çıkaramadan evde sümüklü peçetelerle koca bir hafta geçirsin istemiyordu.

Arabadan indiklerinde Jungkook hemen eşinin koluna girmişti. Bugünkü planlarına göre ilk başta hastaneye -ki hastaneye şimdi ayak basmışlardı, daha sonra da bebeklerinin odası için birkaç şey bakmaya gideceklerdi. Belki akşam yemeğini de dışarıda yer öyle eve geçerlerdi.

Jungkook doktora iki haftada bir yaptırdığı rutin kontrolleri için gelmişti. Hali hazırda eşi işe gitmiyorken fırsatı değerlendirip birlikte gelmek kafalarına yatmıştı.

"Çok az kaldı farkında mısın?" diye sordu alfa asansörü çağırdıkları sırada. "Eğer doktorunun tahmin ettiği tarihte doğarsa şunun şurasında ancak yirmi beş gün falan var."

"Off farkındayım, farkında olmaz olur muyum?"

Asansöre bindiler. İkisinin de üstünde büyük bir heyecan vardı. Bakışlarını kat göstergesi olan yere dikmişler, 6. katın gelmesini sabırsızlıkla bekliyorlardı. 'Ding' sesini duyduklarında birbirlerinin ellerini sıkıca kavrayıp asansörden ayrılmışlardı. Yanlarından geçen her bir insan Jungkook'un karnına bakıyor ve dudaklarında belli belirsiz bir gülümseme yeşeriyordu.

Randevu sıralarını beklerken koltuklara oturdular. Hastane bugün fazlasıyla sakindi. Birbirlerine döndüler. Alfa bebeğinin kalp atışlarını tekrar duyacağı için gerginlikten bacaklarını sallıyordu. Omega bu duruma biraz alışmaya başlamıştı çünkü alfasının yanında olmadığı günlerde de kontrole geldiğinden her defasında Bay Han ona kalp atışlarını dinletiyordu. Ancak yine de heyecanı yok desek yalan olurdu.

"Bizim randevu beş dakika sonrayaydı, değil mi?" Jungkook eşini onayladı.

"Bugün doktorun pek yoğun bir randevu listesi yoktu, çok rahat aldım randevuyu."

"Erken saatte olması da fazlasıyla iyi olmuş. İşimize geldi."

"Değil mi?" Omega alfasının omzuna yattı. "Tüm gün rahatça dolaşabiliriz."

Odadan doktor asistanının çıkmasıyla çiftin bakışları açılan kapıya kaydı. Asistan ikiliyi çağırıp geçebileceklerini söyledi. Odaya girdiklerinde samimi bir gülüşle onları karşılayan Bay Han ayağa kalkıp hem omegayla hem de alfayla tokalaştı. Jungkook Bay Han'ı çok seviyordu, fazla neşeli bir adamdı ve diksiyonu hayran olunasıydı. O konuşsun, Jungkook sabaha kadar dinlerdi.