we found love ✓

25: Our Little One

Bilgilendirme 📌
Ficimdeki erkek omegalarda bebekler anüsten çıkıyor. Nasıl çıktığını sormayın. Bilmiyorum. Teşekkürler. Ve iyi okumalar.

Kim Jungkook'tan
Taehyung'la yaptığımız alışverişten birkaç gün sonra parasını ödediğimiz fakat o gün eve getirmediğimiz mobilyaları teslim etmişlerdi. O birkaç gün içersinde kendimi pek iyi hissetmediğimden bir köşede oturmuş ve tulumunu üzerine geçirip duvarları bembeyaz yapan eşimi izlemiştim. Duvar boyasını başta açık gri olarak düşünsek de alfam fikir değiştirmiş ve beyaza boyamaya karar vermişti. Ortaya attığı bir diğer fikir ise beyaz duvarların üstüne küçük gri tavşanlar çizmekti. Sanatseverliğini burada da konuşturmuş, tavşanların yanında değişik şekiller de yapmıştı. Odanın şu anki hâli düşündüğümden de güzel olmuştu. Duvarların kurumasından sonra eşyaları yerleştirmiştik. Gün geçtikçe aldığımız oyuncaklarla, kitaplarla ve diğer dekoratif eşyalarla oda daha da dolu gözükmüştü. Tek eksik yıldızlı çarşafı içinde yatan miniğimizdi ancak o da yakında burada olacaktı.

Bardaktan su boşalırmışçasına yağmur yapıyordu o gece. Son zamanlarda gittikçe şiddetlenen sancılarım cumayı cumartesi sabahına bağlayan gece uykumdan sıkıntıyla kalkmıştım. Derin derin nefesler alıp veriyordum. Kafamı yatak başlığına yaslayıp çok ses çıkarmamaya özen gösterdim. Alfam daha yeni yanıma uzanmıştı. Onu uyandırmadan ağrının bitmesi için Tanrı'ya yalvarıyordum çünkü Taehyung bu aralar pek uyuyamıyordu. Ona uyumasını söylesem de çok pimpirikli olduğundan özellikle geceleyin uyumuyor, belki bir iki saatlik uykuyla tüm günü geçiriyordu. Sağlığından olacaktı. Bu konuda ona çok kızmıştım lakin yine de sözümü dinlememekte diretiyordu.

Tekrar derin bir nefes alıp gözlerimi yumdum. Doktorun gösterdiği birkaç hareketi denedim oturduğum yerden belki iyi gelir diye ancak bu beni daha da zor duruma sokmaktan başka bir işe yaramamıştı. Bu gibi zamanlarda alfasına muhtaç kurdum çözümü eşinde görüyor ve ondan yardım istemem konusunda ısrar ediyordu. Ben de ağrımın hemen dinmesini isterdim fakat yorgunluktan horlayan bedene baktığımda ona kıyamadığımdan kurdumu kestirip atmak zorunda kalıyordum. Acıya katlanabilirdim. Yani en azından ben öyle düşünüyordum.

Ayağa kalkmayı çalıştım tutuna tutuna. Yürümeyi deneyecektim. Çaresizce çareler üretmeye çalışıyordum. Bıçakla kasıklarımı deşiyorlarmış gibi hissettiriyordu. Ki eminim ondan katbekat daha kötüydü.

Tek bir adım... Tek bir adım attım ve iki büklüm olmama neden olacak kadar sert bir darbe yedim kasıklarıma. Kendimi sıktığım için dolan gözlerim yüzünden önümü görmekte zorlanıyordum. İnledim. Ellerim ne olduğunu anlamak istercesine bedenimde gezinirken pijamamın ıslandığını fark ettim. Doğum yapacağım gerçeği tüylerimi diken diken yapmıştı. O anki farkındalık dünyadan soyutlanmama neden olmuştu.

"Taehyung." diye uyuyan eşime seslendim korkakça lakin sesim fısıltıdan farksız çıkmıştı. Sesimi bulmaya çalıştım ancak bulamayacağımı hissettiğimde feromonlarımı salgılayarak durumun aciliyetinin farkına varmasını sağlamaya çalışmıştım.

Uyanmasını bekleyedururken bir yandan da kendime ne yapmam gerektiğini hatırlatıp duruyordum. Yapacaklarımı tekrar etmem paniklememe engel oluyordu ve bu da şu an istediğim tek şeydi.

Taehyung yarı kapalı gözlerle kafasını yastıktan ayırdı. Abajurun aydınlattığı odada bedenimi seçmeye çalışıyordu. Pijamam gittikçe bacaklarıma yapışmıştı. Gözlerine baktım. Kıpkırmızılardı. Doğum yapacağımı kurdu anlamıştı. Bir şey dememe gerek kalmadan yataktan fırladı. İlk başta odamızın ışıklarını yakıp iyi olup olmadığıma bakmak için yanıma geldi. Baskın feromonları odanın en ücra köşelerinde yoğunlaşmaya devam ediyordu. Artık patlayacak gibi hissediyordum. Alıp verdiğim derin nefesler yüzünden vücudum zangır zangır titriyordu. Alnımda biriken terler teker teker boynumdan aşağıya aktı.