Genç kızın yalnızlığına umut olan ama kendi içinde hep umutsuzluğu yaşayan adamın hikayesi...
Nefes 18 yaşında ve en büyük hayali Avukatlıkken üvey annesinin şiddetine, nefretine onun kardeşi tarafından tecavüz edilmeye çalışılan bir kız.
Bu; hayal...
Evden kaçarcasına çıktım. O kadınından korkmuştum ve evden çıkmama rağmen halen dizlerim titriyor, kalbim yerinden çıkacak gibi çarpıyordu. Biraz ilerde durup nefes almak istesem de yapamadım yıllardır bana yuva olan o eve geri dönmekten çok korktum..
Zar zor kendime gelip Sude'yi aradım şuan ona çok ihtiyacım vardı.Beni ancak o anlar ve ne yapmam konusunda bana yardımcı olurdu.Titreyen ellerimle çantamdan telefonumu çıkarıp Sudeyi aradım.Konuşmasına dahi izin vermeden"dersaneye hemen gelirmisin ?Sana çok ihtiyacım var."diyip telefonu kapattım.
Otobüse binip yarım saat içinde dersaneye ulaştım... Aklım karma karmaşık bir haldeydi. Ne yapacaktım? Artık o evde nasıl kalacaktım? Tek düşüncem babamdı. Aklımda farklı sorular dönüp duruyordu.
Ne kadar öyle durduk bilmiyorum ama arkadaşım candan ötem beni biraz sakinleştirdikten sonra dersanenin bahçesinde olan banklardan birine oturttu...
-" Sakin ol can.. Ne oldu sana anlat? Biraz daha böyle durursan aklımı kaçıracağım..."
Sude'ye evde olanları, o kadının yaptıklarını ve söylediklerini aklıma gelebilecek herşeyi anlattım.
Canım arkadaşım şaşkınlığını üzerinden atıp sarıldı ve o da bir süre benle ağladı ve ilk kendini toparlayan ol oldu. Kendini geri çekip;
-" Bunu babana söyle. Bu kadın senin canını çok pis yakacak belli..."
Ders başlayınca konuşamadan dersaneden içeri girdik ve zorda olsa derslere girdik. Öğretmenler ders anlatsa da ben hiçbir şey anlamadan dersleri bitirmiştim. Öģretmenler bende ki farklılığı anlayıp sorduklarında geçiştirmiştim. Belki de ilk defa derslerin bitimine hem sevinmiş hem de üzülmüştüm...
Sudeyle ayrılmadan önce beni iyiden iyiye tembihledi. Bişey olursa aramamı ve herşeyi babama söylememi isteyip gitti.
İçimde oluşan korku ve aklımda ki sorularla eve geldim... Kapıyı açıp içeri girdigimde Fatma abla kanepede oturmuş televizyondan birşeyler izliyordu. Beni görünce ;
-" Ooooo Nefes hanım hoşgeldiniz... Nasılsınız? İyi misiniz?" diyerek ayağa kalkıp bana doğru yürümeye başladı.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
O yaklaştıkça benim korkum daha da artıyordu... Ben daha 'hoşbuldum...' diyemeden saçlarıma yapışıp beni yere doğru fırlattı. Üstüme doğru eğilip işaret parmağını gözüme sokarcasına sallayarak ;
