KARANLIĞIN NEFESİ

9.bolum

Keşke hep çocuk kalsak.Hayatimizda hiç kötülük olmasa ,mutluluk hep bizimle olsa işte imkansız olacak bir şeydi.Besikteki bebeğe bakınca istemsiz bunları düşünüyordum .

Arkamdan gelen sesle irkildim.Yigit bey kapıda durmuş bana bakıyordu.
"Şey Yiğit bey ben özür dilerim bebek ağlıyordu sesini duydum kendimi bu odada buldum.Ağlayınca mamasını yedirip uyuttum .İzin almadım kimseden şey bebekler hassas noktam kızdınız mı özür dilerim.Ben sizin istediğiniz dosyayı getirmiştim."Tek solukta anlatmıştım farkında olmadan yine çok konuşmuştum.
Konuşmamı bitirdiğimde kafamı kaldırıp karşımdaki Yiğit beye baktığım da dudağının kenarı kıvrılmış gülüyordu valla gülüyordu.
"Tamam Nefes sakin ol bı nefes al kızmadım ortada kızılacak birşey yokki.Sen hep böyle misin? dediğinde şaşırdım.Ben nasıldım ki Yigit bey beni nasıl görüyordu ki ?

"Nefes bi konuşmaya başladığında hiç fre vermeden konuşup açıklama yapmaya başlıyorsun.Olanı biteni hızlıca anlatıyorsun."
"Yiğit bey ben size ilk günde demiştim heyecanlanınca ve korkunca çok konuşurum.Özür dilerim."
"Tamam Nefes sorun yok .İçeri geçelim mi diye eliyle kapıyı işaret etti.Kafamı önüme eğip kapıdan dışarı çıktık."

Yiğit beyin yönlendirmesiyle salon olduğunu düşündüğüm yere geldik.Oda kocamandı ahşap mobilyalarla döşenmiş etraftaki aksesuarlar ben pahalıyım der gibiydi.Etrafı incelemeyi bırakıp Yiğit beyin gösterdiği koltuğa oturmuştum oda karşıma geçip oturdu.

"Kızımla ilgilendigin için teşekkür ederim Nefes bakıcısını evine göndermiştim .Bende uyuyo diye telsisizi alıp çalışma odama geçmiştim.Birkac günün uykusuzluğu yüzünden çalışırken uyuya kalmışım.Telsizden senin sesini
duyunca uyandım.
Kızımla ilgilendiğin için teşekkür ederim.Kızımın ismi Melek hayatımın anlamı en değerli hazinem.Annesi geçirdiği bir kazada öldü ve erken doğdu.Çok zorlu bir süreçten geçti ama savaşmayı
hiç bırakmadı.Şimdide benimle.Birde annem var yatalak oda babam öldükten sonra yaşadığı üzüntüyle felç geçirdi yatağa.Sanırım bende senin gibi bı anda herşeyi anlattım diyip gülümsüyordu.

Yiğit beyin anlattıklarını dinlerken küçük bebeğe niye bu kadar ısındığımı anlamıştım.Oda benim gibi
doğarken annesiz kalmıştı.Ah küçük Melek. Hayat o kadar acımasız ki sen şimdi hiçbir şeyin farkında degilsin keşke hep çocuk kalsan.Babanın yanında ,kollarında hiç olmadığın kadar guvendesin.Yigit bey seni anlatırken bile sevgisi o kadar belliki gözleri ışıl ışıl oluyordu.

Yiğit beyin hafif oksurmesiyle ondan tarafa döndüm.O zaman düşüncelere daldığımı anlamıştım.
"Nefes şu kısa zamanda yaşadıklarımı sana niye anlattım bilmiyorum.Sanırım biriyle konuşmaya ,anlatmaya ihtiyacım varmış .Melek kaç gündür huzursuz uyumuyo, yemiyo sanırım seni kendine yakın bulduğundan hemen sustu uyudu.Kaç bakıcı değiştirdik bu son bakıcı Melisle biraz anlaştı."

"Yiğit bey kızınız çok tatlı ikimizinde yarası aynı bence hissetti.Ben çok sevdim çok tatlı maşallah.Ama size benzemiyor boncuk boncuk gözleri sarı saçlarıyla çok güzel.Kızınız annesine mi benziyor?

"Teşekkür ederim Nefes.Melek aslında ne annesine ne de bana benziyor.Bu arada sesin güzelmiş kızımda çok sevdi sanırım hemen sakinleşip uyudu."
"O ninniyi çok severim biliyorsunuz benimde annem yok annemi her özlediğimde bu ninniyi açar dinlerim.O yüzden içimden geldi Meleğe de söylemek istedim.Kızmadıgınıza sevindim."
"Tabiki kızmadım Nefes sert görünümlü olabilirim ama kızacagım kişiler ve konular tamamen farklıdır."

"Ben bu dosyayı getirdim.Kemal abi gönderdi."
"Tamam Nefes teşekkür ederim .Seni de yordum kusura bakma"
"Rica ederim Yiğit bey ben gideyim size kolay gelsin diyerek ayağa kalkmıştık."
"Nefes bizim çocuklar seni oteline bıraksın."
"Gerek yok Yiğit bey dedigimde kaşlarını çatmıştı.Anladıgım Yiğit bey lafının ikiletilmesini sevmiyordu.Tamam teşekkür ederim diye kapıya doğru yürümeye başladığımızda Meleğin sesiyle ikimizde olduğumuz yerde kala kaldık.Yigit bey bi bana bi Meleğin odasının kapısına bakıyordu.