Genç kızın yalnızlığına umut olan ama kendi içinde hep umutsuzluğu yaşayan adamın hikayesi...
Nefes 18 yaşında ve en büyük hayali Avukatlıkken üvey annesinin şiddetine, nefretine onun kardeşi tarafından tecavüz edilmeye çalışılan bir kız.
Bu; hayal...
Oy verip yorumlarınızı benimle paylaşırsanız çok çok mutlu olurum 🥰
Hepinizden bu gecikme için çok özür diliyorum bazı sağlık sorunları nedeniyle hikayemle ilgilenemedim ama bulduğum ilk fırsatta yazmaya çalıştım umarım beğenirsiniz🤭
💮💮💮💮💮💮💮💮💮💮💮💮💮💮💮💮💮💮💮
7. BÖLÜM
NEFES'İN AĞZINDAN;
İlk defa şans benden yanaydı. İlk girdiğim yerde işe başlayacaktım. Yiğit Bey çok iyi ve çok anlayışlı biriydi. Onun iyi biri olduğunu mezarlıkta karısına olan sevgisinden anlamıştım. Kendime gelince iş konusunda anlaşmıştık. İş yerindekilerle de tanışmıştım ve restoranda ki herkes bana çok sıcak davranmıştı...
Hayatımda ki sorunun en büyüğü içimdeydi. O pislik Serhat öldüyse değmeyecek biri için katil olmuştum. Mahallede zaten Sude dışında arayanım olmaz ve orda ki kimse yokluğumu anlamazdı. Ah canım babam keşke hayatımıza beraber devam etseydik o kadını hayatımıza alınca hayatımız alt üst olmuştu. Kardeşi ve o pislik kadın yuvamızı dağıtmıştı...
Bu düşüncelerle restorandan çıktım nereye gideceğimi nerde kalacağımı hiç bilmiyordum. O kadının ve kardeşinin hayatımıza girmesiyle herşey alt üst olmuştu evimden olmuştum. Ne yapacaktım? Nasıl yaşayacaktım? Peki ya tek hayalim olan avukat olma isteğim ne olacaktı?
Bu düşüncelerle kafayı yemeye devam ederken hava kararmıştı. Havanın böyle olmasıyla çok kötü korkmaya başlamıştım. Düşüncelere dalmamdan dolayı hiç bilmediğim bir sokakta olduğumu fark etmiştim. Sokağa baktığımda çok karanlık izbe bir yer olduğunun farkına varmıştım ama bunun farkına çok geç varmıştım.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
İleride oturan ve alkol kullanan kalabalığı görünce tedirginliğim fazlasıyla artmıştı.. Onlar beni fark etmeden geri geri gitmeye çalışırken ne ara yanıma geldiğini anlamadığım adamın kokusundan midem bulanmıştı. Saçımın bir tutamını tutup burbuna götürmüş iğrenç bir şekilde koklamıştı. O an saçımın o tutamını kesip atmak istedim...
-"Naber güzelim bak iyi ki geldin bizde burda çok sıkılmıştık değil mi millet?"
Pis pis gülerek arkadaşlarına işaret verdiğinde korkudan titriyordum. Bir pislikten kurtulmuştum ama bu sefer etrafımda üç kişi vardı.
-" Lütfen bırakın beni!" titrek sesle konuşmaya çalıştım. Korktuğumu fark ettiklerinde yüzlerinde ki iğrenç gülümseme büyümüştü ve elini saçımdan çekmeyen adam tekrar konuşmuştu;
-" Eğlencemiz bitsin elbette seni bırakacağız güzelim. Başta biraz gönlümüzü eğlendirelim değil mi gençler!" diyerek saçlarımı okşamaya devam ediyordu...
Son dedikleriyle korkudan donup kalmıştım. Vücudum hiç bir tepki vermiyor hiçbir şey yapamıyordum. İçlerinden biri kolumdan tutup beni yakındaki binanın karanlık yerine sürüklemeye başladı...
