[ Zawgyi ]
"ဒီေန႔ ပန္းပင္ေလးေတြကိုအစာေကြၽးရမယ့္
ေန႔ပဲ ။"
"ဘယ္ကသာအစာေကြၽးတာ ေရေလာင္း
တယ္ေျပာပါ"
"ေရေလာင္းတယ္ဆိုေပမယ့္ အဲ့တာက
ပန္းပင္ေလးေတြႀကီးလာေအာင္လုပ္တာေလ
လူႀကီးေတြေရာ ကေလးေတြေရာပိုႀကီးလာ
ေအာင္အစားစားရတယ္မလား .. တူတူပဲကို"
ခ်င္းေအာနဲ႔အၿပိဳင္စကားတတ္လြန္းတဲ့
ကေလးေလးေၾကာင့္ အားလုံးကသေဘာ
တက်ရယ္ၾကေလတယ္ ။
"ကဲ .. ကဲ စကားမမ်ားနဲ႔ေတာ့ ။လုပ္စရာ႐ွိ
တာလုပ္မယ္ ဟုတ္ပလား။"
"ဟုတ္"
"ဟုတ္"
တၿပိဳင္နက္ ထြက္လာၾကတဲ့အသံေလးေတြ။
ျမဴးႂကြတက္ႂကြေနေလရဲ႕ ။
စာမသင္ရလို႔ ကေလးေတြရဲ႕ပီတိတစ္ခု ။
"ေမာင္ .. ေနာက္ေန႔မွပဲၿမိဳ႕ထဲလိုက္ျပေပး
ေတာ့မယ္ ။ဒီေန႔ေတာ့ ကေလးေတြကိုကူ
ၾကည့္ေပးလိုက္ဦးမယ္။"
"ေမာင္ကအဲ့လိုေတြဝါသနာမပါလို႔ လုပ္စရာ
႐ွိတာေအးေဆးလုပ္ ။"
"ဟင့္အင္း မရပါဘူး။ေရာက္တုန္းေလး
အတူတူ သြားသင့္တယ္မလား။"
"ဟုတ္ပါၿပီ ။ေ႐ွာင္း ေျပာတာလည္းမွန္ပါ
တယ္ ေမာင္တို႔အတူေရာက္တုန္းသြားၾကတာ
ေပါ့။"
"အင္း။မသြားဘူးထပ္ေျပာရင္ေတာ့ေမာင့္ကို
ဖူဝမ္ျပန္ပို႔ဖို႔စဥ္းစားေနၿပီ။"
"ဟာ မလုပ္ပါနဲ႔ဗ်ာ။ဒီကသူ႐ွိလို႔လိုက္လာရ
တာကို ... "
"တာဝန္အရလို႔သတ္မွတ္ထားတာေၾကာင့္
မလား ေမာင္။"
တာဝန္အရမဟုတ္လွ်င္ မည္သည့္အရာျဖစ္
ရဦးမည္နည္း ။
ဟုတ္တယ္ေလ ။
ေ႐ွာင္း ဟာ ေမာင့္အမ်ိဳးသားေလး ။
ေမာင့္မွာဂ႐ုစိုက္ရမယ့္ တာဝန္အျပည့္႐ွိ
တယ္ေလ ။
"မင္းကေမာင့္ ... "
"မေျဖပါနဲ႔ေတာ့ေလ"ဟုခပ္တိုးတိုး႐ြတ္ကာ
အနားမွထြက္သြားသူကား .. ဗိုလ္မႈးရဲ႕
'ေမာင့္အမ်ိဳးသားေလးေလ'ဟူေသာစကား
အားဆုံးေအာင္မၾကားလိုက္ပါေခ် ။
YOU ARE READING
အချစ်ဆုံး
Fanfiction"ကျွန်တော်နဲ့လက်ထပ်တဲ့အတွက်ခင်ဗျားကိုကျေးဇူးတင်ပါတယ်။" "နှစ်ဦးသဘောတူပါလေ။" "ကြၽန္ေတာ္နဲ႔လက္ထပ္တဲ့အတြက္ခင္ဗ်ားကိုေက်းဇူးတင္ပါတယ္။" "ႏွစ္ဦးသေဘာတူပါေလ။"
