[ Zawgyi ]
ရိေပၚ အိမ္မျပန္ေသးဘဲရိလင္းဘူတာထဲက
ထြက္လာတဲ့ထိေစာင့္ေနခဲ့သည္။
ခ်စ္လွစြာေသာအမ်ိဳးသားမ်က္ႏွာေလးကို
ျမင္ခ်င္လွၿပီ။
ရိလင္းကလည္းေပၚ မလာေသးဘူး။
ရထားကထြက္ေတာင္ထြက္ေနေလာက္ၿပီကို။
ေဟာ..ေတြ႕ပါၿပီ။ခပ္ျပဳံးျပဳံးမ်က္ႏွာေဘးနဲ႔
စတိုင္က်က်ေလွ်ာက္လာတဲ့ရိလင္းက
ေခါင္းေပၚ ကဦးထုပ္ကိုပါျပင္ေဆာင္းလိုက္
ေသး၏ ။
"ဘယ္လိုလဲ..ယြမ္းကဘာေျပာလဲ။"
"မင္းအားတယ္မလား..ႏြားႏို႔ပူပူေလးေသာက္
ၿပီးေအးေဆးေျပာရေအာင္ကြာ။"
"အလုပ္႐ွိေသးတယ္ကြ"
"တစ္ရက္ေနာက္က်တာနဲ႔ဘာမွမျဖစ္ေလာက္
ပါဘူး။မင္းကအခုၿမိဳ႕ေတာ္ဝန္ေတာင္ျဖစ္
လာႏိုင္တဲ့အေျခအေနပဲမဟုတ္လား..."
ရိေပၚ ေခါင္းရမ္းရင္းတိတ္တဆိတ္အေျဖေပး
မိသည္။
ထိုကိစၥကိုေ႐ွာင္းႏွင့္တိုင္ပင္ရဦးမည္။
သူဒီေနရာေလးမွာတင္ဒီအေျခေနမွာတင္
ေက်နပ္သည္။ဒီ့ထပ္ျမင့္တဲ့ရာထူးေတြကို
မစဥ္းစားခ်င္ေတာ့။
ေယာက်ာ္းသားႏွစ္ေယာက္ျဖစ္တဲ့အတြက္
ဆက္ခံသူလည္းလိုအပ္ေနေသးသည္။
အနာဂတ္ကိုေတြးၾကည့္ျပန္ရင္လည္းစိတ္
ေမာေနရျပန္သည္။
သူ႕ရင္ထဲကပူပန္မႈေတြကို
ေ႐ွာင္းကိုထုတ္ေျပာတိုင္ပင္ဦးမွပါေလ....။
~~
(ေဒါက္!ေဒါက္)
"ေ႐ွာင္း"
"ေမာင္ျပန္ေရာက္ၿပီပဲ။အလုပ္တန္းသြား
တာမဟုတ္ဘဲအိမ္ကိုဝင္လာေသးတာလား။"
အဝတ္ဗီ႐ိုထဲ႐ွိအဝတ္ပိုေတြကိုေနာက္
လက္ဆြဲအိတ္တစ္လုံးထဲထည့္ေနသည့္
ေ႐ွာင္းကတံခါးဝနားမွာရပ္ေနသည့္ဗိုလ္မႈး
ကိုလွမ္းေျပာသည္။
"ေ႐ွာင္း..ဘာလုပ္ေနတာလဲဗ်။"
"ေမာင္အလုပ္အရင္သြားေတာ့ေလ။
ေနာက္က်ေနမွာေပါ့.."
ေ႐ွာင္းအနားခပ္ေျဖးေျဖးေလွ်ာက္လာရင္း
အနားေရာက္ေတာ့အေနာက္ကေနေပြ႕ဖက္
ထားသည့္ဗိုလ္မႈးဝမ္။
YOU ARE READING
အချစ်ဆုံး
Fanfiction"ကျွန်တော်နဲ့လက်ထပ်တဲ့အတွက်ခင်ဗျားကိုကျေးဇူးတင်ပါတယ်။" "နှစ်ဦးသဘောတူပါလေ။" "ကြၽန္ေတာ္နဲ႔လက္ထပ္တဲ့အတြက္ခင္ဗ်ားကိုေက်းဇူးတင္ပါတယ္။" "ႏွစ္ဦးသေဘာတူပါေလ။"
