[ Zawgyi ]
"ဧည့္လာေတြ႕တယ္။
ေမာင့္ရဲ႕ေ႐ွာင္း လာၿပီပဲ ။ေမွ်ာ္လိုက္ရတာ။
"ေ႐ွာင္း"
"ဗိုလ္မႈး"
ဗိုလ္မႈး ဟုေခၚ သံကတိုးဖြညင္သာေသာ
မိန္းမငယ္အသံ ..... ။
ယြမ္း ..... ။ ယြမ္းကဘယ္လိုလုပ္ .....
အလုံပိတ္ထားသည့္အခန္းထဲတြင္ အေစာင့္
ရဲသားေကာင္ေလးႏွစ္ေယာက္႐ွိေသာ္လည္း
သူမတစ္ကိုယ္လုံးကိုသူ႕ရင္ခြင္ထဲတိုးဝင္ရင္း
တုန္ယင္လ်က္ ႐ိႈက္ငိုေနသည္ ။
မ်က္ရည္က်ေနတဲ့ ႏုငယ္ငယ္မိန္းကေလးကို
ႏွစ္သိမ့္ရမယ္ဆိုတာသိေပမယ့္လည္း ...
လက္ကအရင္လိုခ်က္ခ်င္းမလႈပ္႐ွားသလို
သူ႕ႏွလုံးသားကလည္းခြင့္မေပးေပ ။
ရင္ခြင္ထဲမွေျဖးေျဖးခ်င္းဆြဲထုတ္ၿပီး
အိတ္ကပ္ထဲ႐ွိအနည္းငယ္မွိန္ေနတဲ့
လက္ကိုင္ပုဝါေလးကိုသာ ထုတ္ေပးလိုက္
တယ္ ။
"ဗိုလ္မႈး"
"အင္း မငိုနဲ႔ေတာ့။ကိုယ္ဘာမွမျဖစ္ဘူး"
ထိုမိန္းမငယ္ရဲ႕ေသးသြယ္သြယ္ကိုယ္ေလး
ႏွင့္မွသာ
ဗိုလ္မႈးရဲ႕အရပ္ေမာင္းႏွင့္ပို၍လိုက္ဖက္ေန
သလို။ႏွစ္ဦးသားယွဥ္ရပ္လွ်င္ပိုၾကည့္
ေကာင္းေနသလိုလိုက္ဖက္လြန္းေနသည္။
ဒီလိုျမင္ကြင္းကမွသူ႕အသိစိတ္ေတြကိုျပန္
ၿပီးႏိုးထလာေစတယ္ ။
ေမာင့္ေနာက္ကြယ္မွာအားေပးမယ့္ ၊ ရင္ခြင္ ထဲခိုလံွဳငိုေႂကြးမယ့္အိမ္ေထာင္႐ွင္မ
တစ္ေယာက္လိုအပ္တာကိုေမ့ေလ်ာ့ေနခဲ့တာ
ပဲ ။
မ်က္ဝန္းအစုံကိုေျဖးေျဖးခ်င္းမွိတ္ၿပီး
အခန္းတံခါးကိုေက်ာေပးလ်က္ရပ္ေစာင့္ေန
လိုက္တယ္ ။
ဒီအခ်ိန္မွာ သူဝင္သြားဖို႔မသင့္ပါဘူးေလ ..။
"ဗိုလ္မႈး .. "
"အင္း"
"ခုနကအတြက္ ယြမ္း ေတာင္းပန္ပါတယ္။
႐ုတ္တရက္မလို႔ျဖစ္သြားတာပါ"
ဗိုလ္မႈးကစိတ္ထဲဘာမွမ႐ွိဟန္
ေပါ့ပါးစြာပဲေခါင္းၿငိမ့္ျပတယ္။
ထိုအမူရာ ၊ ထိုအျပဳမူေတြကသာသူမရင္ကို
ပို၍အက္ကြဲေစတာပင္။
YOU ARE READING
အချစ်ဆုံး
Fanfiction"ကျွန်တော်နဲ့လက်ထပ်တဲ့အတွက်ခင်ဗျားကိုကျေးဇူးတင်ပါတယ်။" "နှစ်ဦးသဘောတူပါလေ။" "ကြၽန္ေတာ္နဲ႔လက္ထပ္တဲ့အတြက္ခင္ဗ်ားကိုေက်းဇူးတင္ပါတယ္။" "ႏွစ္ဦးသေဘာတူပါေလ။"
