[ Zawgyi ]
"ယြမ္း ... ကိုယ္ေျပာစရာ႐ွိတယ္"
"ဟုတ္။ေျပာပါယြမ္းခဏေနပါးခိုင္းထားတာ
သြားယူစရာ႐ွိလို႔"
ရိလင္းမေျပာခင္ .. စားပြဲေပၚ ႐ွိေရခြက္ကိုယူ
ကာ ေမာ့ေသာက္လိုက္သည္။
ထို႔ေနာက္ ... မိႈင္းက်ေနသလားထင္ရတဲ့
ယြမ္းမ်က္ႏွာေလးကိုေမာ့ၾကည့္မိရင္း ...
အားယူတဲ့သေဘာေငးေမာမိေပမယ့္
မ်က္ႏွာမေကာင္းတဲ့ယြမ္းကႀကိဳသိေန၍
ထိုသို႔ျဖစ္ေနသည္လား......
"ယြမ္း .. ယြမ္းမွာကိုယ့္ကိုေျပာစရာ႐ွိေန
သလား"
"ကိုယ္နားေထာင္ေပးမွာပါမင္းေျပာသမွ်
ဘာမဆိုကို"
ေခါင္းငုံ႔သြားတဲ့ယြမ္းအနားသို႔ကပ္ကာ
ေမးဖ်ားေလးကေနပင့္ယူေမာ့ၾကည့္ေတာ့
မ်က္ဝန္းေထာင့္မွမ်က္ရည္ၾကည္ၾကည္မ်ား
ေဝ့သီေနသည္ကိုေတြ႕ရသည္။
"ယြမ္း။ဘာလို႔ငိုေန...."
"ယြမ္းကိုမထိပါနဲ႔။ယြမ္း..ယြမ္းမွာ"
"ဘာျဖစ္လဲယြမ္း။ေျပာေလကိုယ့္ကို"
"ယြမ္းမွာေစ့စပ္ထားတဲ့႐ွိလို႔ပဲေမာင္ရင္။"
ထိုအခ်ိန္တိတ္ဆိတ္ေနသည့္ယြမ္းအစား
သူသိခ်င္သည့္
အေျဖအားေျဖလာေပးသူက ....
"ေဒၚေလး"
"ရိလင္း .. မင္းသိခ်င္တာေတြကိုငါေျဖေပး
မယ္။
ယြမ္း..ညည္းခဏေနသြားစရာ႐ွိတယ္
မို႔လား။"
"ဟုတ္"
"အဲ့တာသြားစရာ႐ွိရင္သြားေတာ့။"
ေဒၚေလးစကားတိုင္းယြမ္းကတစ္ခ်က္လွည့္
မၾကည့္ဘဲထြက္သြားေပမယ့္
ထြက္မသြားႏိုင္ေသးသူကက်န္ခဲ့ေနရ၏ ။
"ယြမ္းမွာေစ့စပ္ထားတဲ့သူ႐ွိတာတကယ္ပဲ
လားေဒၚေလး။"
"အမွန္ပဲရိလင္း။အားနာေပမယ့္သူလည္း
မင္းကိုလက္ခံမယ္မထင္ဘူး"
"ဘာလို႔လဲဗ်။"
"သူကိုယ္တိုင္ကအစကလက္မခံဘူးေလ။
ဒါေပမယ့္မင္းအနားကပ္လာေရာသူေစ့စပ္
ထားေၾကာင္းေျပာမို႔မဟုတ္လား။"
YOU ARE READING
အချစ်ဆုံး
Fanfiction"ကျွန်တော်နဲ့လက်ထပ်တဲ့အတွက်ခင်ဗျားကိုကျေးဇူးတင်ပါတယ်။" "နှစ်ဦးသဘောတူပါလေ။" "ကြၽန္ေတာ္နဲ႔လက္ထပ္တဲ့အတြက္ခင္ဗ်ားကိုေက်းဇူးတင္ပါတယ္။" "ႏွစ္ဦးသေဘာတူပါေလ။"
