''Η Άνοιξη είναι ακριβή''

Η ζωή στο νησί 1.

 Η Αντιγόνη ξύπνησε κεφάτη σήμερα το πρωί.

Έβλεπε το φως να παιχνιδίζει με την κουρτίνα και να προσπαθεί να τρυπώσει στο δωμάτιο.

Μικρές ηλιαχτίδες σαν νεράιδες χόρευαν τρελά, πάνω στο κιλίμι που κάλυπτε το πάτωμα ξυπνώντας τα χρώματα, πάνω στο πολύχρωμο υφαντό που κάλυπτε το κρεβάτι της.

Σήμερα ο ήλιος έλαμπε. Θα ήταν μια όμορφη ημέρα. Πετάχτηκε από το κρεβάτι και πήγε στο παραθύρι της. Αγαπούσε τον ήλιο και λάτρευε που ζούσε σε έναν τόπο ευλογημένο από την χάρη του. Χειμώνας καιρός κι ας είχαν Νοέμβρη ακόμη, όμως, η ανοιξιάτικη ημέρα σήμερα, έφτιαχνε τη διάθεσή της. Τα πάντα λούζονταν από τις ακτίνες του ήλιου που χάιδευαν τα φύλλα των δέντρων, όσα είχαν απομείνει στα κλαδιά τους, ζέσταιναν την πρωινή δροσιά από τους θάμνους και στέγνωναν από την υγρασία το χώμα.

Το δωμάτιό της έβλεπε στον κήπο στην πίσω μεριά του σπιτιού. Αυτός ο κήπος ήταν το καμάρι της. Τον περιποιόταν όλες τις εποχές του χρόνου και εκείνος την αντάμειβε. Τα δέντρα της έκαναν καρπούς, οι θάμνοι παρέμεναν φουντωτοί και τα λουλούδια, όταν ερχόταν η Άνοιξη σκόρπιζαν το άρωμά τους τριγύρω. Κανένα αγριόχορτο δεν ρούφαγε τους χυμούς των φυτών της.

Στο διπλανό κρεβάτι κοιμόταν ακόμη η Ειρήνη, η μικρότερη αδελφή της. Την κοίταξε...Παρότι ο ήλιος μπήκε φουριόζος και ορμητικός στην κρεβατοκάμαρά τους, εκείνη ούτε που σάλεψε από τη θέση της.

Γύρισε τη ματιά της στα φυτά της και στον ήλιο που τα χάιδευε τρυφερά! ''Πυκνοφυτεμένο τον θέλω '', της είχε πει ο πατέρας της, όταν της έδωσε την άδεια, να ασχοληθεί με τον κήπο!

Δέντρα καρποφόρα άπλωναν τα κλαδιά τους προστατεύοντας τους θάμνους με λογιών λογιών βότανα που φύτρωναν ανάμεσα τους. Στην άκρη και γύρω γύρω, υπήρχαν παρτέρια με λουλούδια για κάθε εποχή, που ράντιζαν με τα χρώματά τους και το άρωμά τους τον αγέρα. Πίσω πίσω ήταν το μποστάνι τους, που καλλιεργούσε λαχανικά εποχιακά. Και ανάμεσα στενοί διάδρομοι να μπορεί να περιποιείται κάθε της φυτό.

Πίσω από τον δικό τους κήπο ξεκινούσε ο κήπος του θείου της που τα σπίτια τους ήταν το ένα πίσω από το άλλο. Ένα μικρό δρομάκι χώριζε το σπίτι του θείου με το τρίτο σπίτι στη σειρά. Το ίδιο και από το πλάι. Το ένα σπίτι δίπλα στο άλλο, με δρομάκια που ξεφύτρωναν ανάμεσά τους στενά και χωμάτινα.