''Η Άνοιξη είναι ακριβή''

Κεφάλαιο 20

Όλη της η οικογένεια χάρηκε πολύ που την είδε έτσι ξαφνικά στο σπίτι. Την γέμισαν φιλιά και αγκαλιές ζεστές, γεμάτες αγάπη.

Μα όλοι, κυρίως η γιαγιά με τη Μαριγώ, ανησύχησαν που την είδαν χλωμή και μαραμένη.

Τι στο καλό βασάνιζε το κορίτσι τους; Μόνο λίγους μήνες έλειπε από το σπιτικό τους και όμως τους φαίνονταν χρόνια. Πότε την είδαν την τελευταία φορά; Πριν δύο μήνες. Μήπως ήταν πριν δυο χρόνια; Ή πριν δυο αιώνες; Πόσο άλλαξε το κοριτσάκι τους!

Ο παππούς καθισμένος στην πολυθρόνα του στη σάλα, ζεσταινόταν από τα τζάκι και λαγοκοιμόταν τις περισσότερες ώρες. Χάρηκε που είδε την εγγονή του και ''μην ανησυχείς παιδί μου, καλά είμαι, αντέχω ως εκείνη την θεία ώρα''!

Ο αδελφός της και ο πατέρας της ταξίδευαν στις θάλασσες. Αγωνιούσε και γι αυτούς, όπως κάθε φορά.

Η Ειρήνη είχε ωριμάσει αυτό το διάστημα που έμεινε μόνη να στηρίζει το σπιτικό τους. Και ο Αλέξανδρος... λίγες ώρες τον έβλεπε με τόσα τρεχάματα που ήταν επιφορτισμένος.

Οι περιποιήσεις, τα κανακέματα, το καλό φαγητό, η αγάπη και η τρυφερότητα, γέμισαν αισιοδοξία και δύναμη την Αντιγόνη. Και ήρθε η μέρα που ήθελε να μιλήσει στη γιαγιά της αλλά και στην Μαριγώ.

Ενώ ο παππούς είχε ξαπλώσει στο κρεβάτι του, στο γραφείο του Νικολού, που είχε μετατραπεί σε δωμάτιο του παππού για να μην ανεβαίνει σκάλες, εκείνες καθισμένες κοντά στη φωτιά, μαζί με τα δυο αδέρφια της Αντιγόνης, έμαθαν όλα τα ζητήματα που την απασχολούσαν. Όλα όσα της είπε ο Γιουσούφ για τον Απόστολο, όλα όσα της είπε ο Νότης και στο τέλος τους είπε'' είμαι έγκυος''! Έτσι ξαφνικά και απότομα.

Χάρηκαν; Δεν το έδειξαν.

Ξαφνιάστηκαν; Απόλυτα.

Όλα τα έμαθαν μαζεμένα και ήθελαν κάποιο χρόνο να τα επεξεργαστούν

''Κόρη μου, τώρα να ρίξεις το βάρος σου στον εαυτό σου και στο παιδί σου'' της είπε η γιαγιά.

Ανήσυχη ήταν όμως με όλα αυτά που άκουσε. Ίσως κινδυνέψει η εγγονή της την ώρα της επανάστασης. Ίσως ο άντρας της την τιμωρήσει, αν καταλάβει ότι εμπλέκεται. Και θα είναι μόνη...

''Δεν το θέλω γιαγιά. Δεν θέλω να γεννήσω το παιδί του Απόστολου. Μην μου λες τι πρέπει να προσέχω και τι όχι. Πώς μπορώ να απαλλαγώ από την εγκυμοσύνη μου, σε παρακαλώ, ξέρεις εσύ''

''Παιδί μου τι λόγια είναι αυτά που τσαμπουνάς; Ξέρω ότι υπάρχουν βοτάνια και για ανεπιθύμητες εγκυμοσύνες, αλλά δεν έχουν πάντα επιτυχία και είναι επικίνδυνα για τη μητέρα. Τι είναι όλα τούτα που μου λες τώρα; Ένα μωρό, το μωρό σου, μεγαλώνει μέσα σου ψυχή μου, σου πάει η καρδιά να του κάμεις κακό; Δικό σου είναι το μωρό Αντιγόνη, έτσι να το δεις. Δικό σου, σάρκα της σάρκας σου, αίμα από το αίμα σου μάτια μου. Πώς θα το πεθάνεις ε; πες μου. Το μωρό σου κυρά μου...''